Η παγκόσμια οικονομία σήμερα είναι μια «φούσκα» και βασίζεται σε αέρα, όχι σε παραγωγή * Η αλλαγή της κοινωνίας πρέπει να γίνει στα θεμέλιά της. Πρέπει να αλλάξουμε το αξιακό μας σύστημα.
Η κοινωνία μας είναι δομημένη με βάση την οικονομία και όχι τον άνθρωπο. Η οικονομία σήμερα έχει αποκτήσει ολοκληρωτικά κυριαρχικό ρόλο στην κοινωνία. Οικονομία που σέρνει την πολιτική, την κοινωνία και τον άνθρωπο με το «αόρατο χέρι» της. Ζούμε σε μια κερδοσκοπο-κινούμενη κοινωνία.
Για να κατανοηθεί καλύτερα η γιγάντωση του «τέρατος» της οικονομίας είναι χαρακτηριστικό ότι το 1970 το 90% του διεθνούς κεφαλαίου διαχεόταν στο εμπόριο και σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις, άλλες περισσότερο άλλες λιγότερο παραγωγικές, και το 10% διοχετευόταν σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Από το 1990 και μετά, τα νούμερα αυτά αντιστράφηκαν. Μαζί προήλθε και η γιγάντωση του εμπορευματικού, καταναλωτικού και προπαγανδιστικού ορυμαγδού. Η παγκόσμια οικονομία σήμερα είναι μια «φούσκα» και βασίζεται σε αέρα, όχι σε παραγωγή. Αυτή η οικονομία την οποία ζούμε δεν αφορά την πραγματική οικονομία, είναι χρηματοπιστωτική και τοκογλυφική, είναι δημιούργημα των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων οι οποίοι κινούν την οικονομία και κατ' επέκτασιν την πολιτική, την κοινωνία και τον άνθρωπο. Είναι αυτοί που κατευθύνουν «τα πράγματα» και «κινούν» τον κόσμο.
Πρόκειται γα μια οικονομική μαφία που εξουσιάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο πλανήτης μας έχει αφεθεί στο έλεος των καταστροφικών της ορέξεων. Μια οικονομική μαφία η οποία στον κόσμο δεν βλέπει ανθρώπους αλλά μόνο αριθμούς και κέρδη. Μπροστά στην καταστροφή της φύσης βλέπει μόνο κι άλλα κέρδη. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζει κάθε ανθρώπινο, κοινωνικό ή περιβαλλοντικό κόστος χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Μια χούφτα άνθρωποι, τυφλωμένοι από την απληστία με ένα και μοναδικό θεό τους το κέρδος, πλήττουν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
Δεν πρόκειται για οικονομικό σύστημα αλλά για κερδοσκοπικό σύστημα, καθώς και η οικονομία έχει μετατραπεί σε κερδοσκοπική οικονομία. Επίσης έχει γίνει πολύπλοκη με δυσνόητους όρους, ώστε να μην μπορεί να κατανοηθεί η ληστρική λειτουργία της.
Κέντρο του οικονομικού συστήματος και καρδιά του είναι η Wall Street των ΗΠΑ. Ο κεντρικός κερδοσκοπικός μηχανισμός είναι η «περίφημη» τράπεζα Goldman Sachs. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο οικονομικό παράγοντα στο χώρο της οικονομικής διαχείρισης των ΗΠΑ. Η Goldman Sachs έχει δομή παραστρατιωτικής οργάνωσης. Τα στελέχη της λειτουργούν σαν πράκτορες, συνεχίζουν να δουλεύουν γι' αυτήν και να υπηρετούν τα συμφέροντά της και το σύστημά της από οποιοδήποτε πόστο. Εχει δημιουργήσει ένα παγκόσμιο δίκτυο κυριαρχίας σε διεθνείς οργανισμούς, σε κυβερνήσεις κρατών, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κ.ά., βρίσκεται παντού στην Αμερική, στην Ευρώπη, στην Ασία, σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Οι περισσότεροι υπουργοί οικονομικών των ΗΠΑ ήταν μέλη της - ο πρόεδρος της Παγκόσμιας τράπεζας· διοικητές κεντρικών τραπεζών, όπως του Καναδά και της Ιταλίας· ο πρωθυπουργός της Ιταλίας· ο υπ' αριθμόν 2 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που είναι και μεγαλοστέλεχος της ομοσπονδιακής τράπεζας της Γερμανίας, αλλά και ο επικεφαλής οργανισμού διαχείρισης δημοσίου χρέους της Ελλάδας.
Η σημερινή κατάσταση στη χώρα μας ταυτίζεται και συνδέεται άμεσα με την Goldman Sachs, όπως και μέλη της τωρινής και προηγούμενων κυβερνήσεων συνδέονται μαζί της. Ηταν αυτή που «μαγείρεψε» τα νούμερα, για να μπει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ, πράγμα που έγινε υπογείως για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης. Ενώ έπαιζε κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της ελληνικής οικονομίας διαχρονικά, πράγμα που της απέδιδε μεγάλα κέρδη, ταυτόχρονα αισχροκερδούσε ποντάροντας στην ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, βγάζοντας κι άλλα κέρδη. Η Goldman Sachs είναι αυτή που πρωτοστάτησε στη δημιουργία της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Από την ιστορία της οικονομικής κρίσης που πλήττει τον πλανήτη, η Goldman Sachs και τα μέλη της έχουν καρπωθεί, και συνεχίζουν να καρπώνονται, αμύθητα κέρδη.
Ο κεντρικός κερδοσκοπικός μηχανισμός είναι η «περίφημη» τράπεζα Goldman Sachs
Μία συνηθισμένη κερδοσκοπική τακτική γίνεται με την αγοραπωλησία κρατικών ομολόγων και τη συνεισφορά των στημένων «αξιολογήσεων» των οίκων αξιολόγησης. Σε πολλές περιπτώσεις, τους κερδοσκοπικούς μηχανισμούς και τους οίκους αξιολόγησης απαρτίζουν ακριβώς τα ίδια άτομα. Μεγαλοστελέχοι των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών είναι ταυτόχρονα οι μέτοχοι των οίκων αξιολόγησης που αξιολογούν με βάση τα συμφέροντα των μετόχων τους. Κερδοσκόποι αγοράζουν συντεταγμένα κρατικά ομόλογα ενός κράτους, διαμορφώνουν πλασματικά τις αγορές και τα πουλάνε πάλι συντεταγμένα, με αισχροκέρδεια, με αποτέλεσμα να βυθιστεί στο χάος ένας λαός και αυτοί να ανεβάσουν λίγους ακόμα αριθμούς στο ήδη χαώδες σύνολο των κερδών τους. Κάπως έτσι λειτουργούν οι «περίφημες» διεθνείς αγορές.
Αισχροκερδή κερδοσκοπική τακτική πραγματοποιήθηκε και στην περίπτωση της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, των οποίων οι οικονομίες δέχτηκαν οργανωμένη επίθεση από τους οίκους αξιολόγησης Moody's, Fitch και Standard & Poor's. Χειραγώγησαν τις τιμές του δημόσιου χρέους έτσι ώστε να ωφελήσουν τους κερδοσκοπικούς μηχανισμούς. Υπονόμευσαν την αξιοπιστία της οικονομίας την ίδια ακριβώς στιγμή που οι κερδοσκοπικοί μηχανισμοί ήταν έτοιμοι να αγοράσουν τα κρατικά ομόλογα. Ο οίκος Moody's σε ενάμιση χρόνο είχε υποβαθμίσει εννέα φορές την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Μεγαλοστελέχοι της Goldman Sachs είναι μεγαλομέτοχοι της Moody's. Στημένα οικονομικά παιχνίδια στις πλάτες των λαών. Οι οίκοι αξιολόγησης είναι αυτοί που βαθμολογούσαν με μεγάλες βαθμολογίες όλα εκείνα τα προϊόντα-φούσκες που αποδείχθηκαν «σκουπίδια», για λογαριασμό συγκεκριμένων τραπεζών που υπερπλούτισαν, οδηγώντας στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 που μαστίζει τον πλανήτη.
Η πολιτική έχει μετατραπεί σε υποχείριο της οικονομίας. Τα κράτη είναι δέσμια του τραπεζικού συστήματος. Οι κυβερνήσεις το μόνο που κάνουν είναι να εκπροσωπούν την «οικονομική μαφία» και να εξυπηρετούν το κεφάλαιο σε κάθε του μορφή. Οι πολιτικοί έχουν μετατραπεί σε βιτρίνα του κερδοσκοπικού συστήματος. Τα οικονομικά συμφέροντα χρησιμοποιούν ως εκπροσώπους τους τους πολιτικούς πατώντας πάνω στη ματαιοδοξία και την εξουσιομανία τους. Βέβαια όλα αυτά με την κάλυψη των ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ ανήκουν κατά κύριο λόγο στα οικονομικά συμφέροντα και είναι κατευθυνόμενα από αυτά. Οι δημοσιογράφοι που τους υπηρετούν προσπαθούν να έχουν και αυτοί ένα μερίδιο εξουσίας μαζί με έναν υψηλό μισθό.
Στο μικρόκοσμο της Ελλάδας, οι οικονομικοί δυνάστες και το κεφάλαιο δεν είναι «απρόσωποι» αλλά συγκεκριμένοι και έχουν και ονόματα. Είναι αυτοί που κατέχουν και κατευθύνουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ και αυτοί που κατέχουν τις ντόπιες τράπεζες. Τα ΜΜΕ είναι αυτά που στηρίζουν και καλύπτουν τις υπαλληλικές κυβερνήσεις και οι ντόπιες τράπεζες αυτές που στηρίζουν οικονομικά και χρηματοδοτούν τα κόμματα που τις απαρτίζουν.
Είναι καιρός να γυρίσουμε την πλάτη στις κυβερνήσεις και στα κόμματα που υπηρετούν την οικονομική μαφία. Να γυρίσουμε την πλάτη και στα ΜΜΕ που τους καλύπτουν.
Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί κλάδος κοινωνικής οικονομίας και ανθρωπιστικής οικονομίας οι οποίοι να τροφοδοτούν τις κυβερνήσεις και τις κρατικές δομές. Η οικονομία των κρατών πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στην επίτευξη της κοινωνικής ευημερίας και όχι στον χειραγωγούμενο ανταγωνισμό των διεθνών αγορών.
Ποιοι είναι όμως τελικά αυτοί οι κερδοσκόποι; Πρόσφατη αποκάλυψη έδειξε ότι η οικονομική κρίση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κοκαΐνη. Το πρόβλημα του εθισμού πολλών τραπεζιτών ανά τον κόσμο στην κοκαΐνη και οι επιπτώσεις της χρήσης της, όπως η μεγαλομανία, οι αδίστακτες αποφάσεις, η νοοτροπία της έξαψης και του όλο και περισσότερο αλλά και η νοοτροπία της απληστίας και του ανταγωνισμού που προωθούν έχουν οδηγήσει στο σημερινό οικονομικό χάος. Πολλές φορές η χρήση της για τους κερδοσκόπους είναι «επιβεβλημένη» καθώς την ώρα που κλείνει το ένα χρηματιστήριο ανοίγει το άλλο του άλλου ημισφαιρίου.
Σκιαγραφώντας το προφίλ των οικονομικών εγκληματιών, μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά. Ο ναρκισσισμός και η πίστη ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Η μακιαβελική ικανότητα για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους χωρίς ηθικούς φραγμούς. Τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά, βλέποντας εχθρούς παντού, κάνοντας «φιλίες» μόνο με όσους θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, τις οποίες πετάνε εύκολα «στα σκουπίδια». Ο σαδισμός, η ευχαρίστηση από τη σκληρότητα σε βάρος άλλων και από τον πόνο άλλων ανθρώπων. Τα ίδια χαρακτηριστικά παρατηρούνται και στους δολοφόνους. Βέβαια, αυτοί δεν δολοφονούν ανθρώπους αλλά ολόκληρες κοινωνίες. Καταδικάζουν ολόκληρες κοινωνίες στην εξαθλίωση, το χάος, τη δυστυχία και σε αυτοκτονίες για λίγο παραπάνω κέρδος. Υποκινούν πολέμους και αιματοχυσίες για ακόμα λίγο παραπάνω κέρδος.
Ενα ακόμα τρανταχτό στοιχείο για τη φύση των κερδοσκόπων, για αυτούς που εξουσιάζουν τον κόσμο, είναι ότι οι αυτοκτονίες διαδέχονται η μία την άλλη. Δεκατέσσερις αυτοκτονίες έχουν καταγραφεί στους μόλις τρεις τελευταίους μήνες. Πρόκειται για «άρρωστους» ανθρώπους, «θύματα» της ίδιας τους της απληστίας, του ίδιου συστήματος που καθοδηγούν και υπηρετούν, «θύματα» του ίδιου τους του εαυτού και της αυτοκαταστροφικής τους λειτουργίας παρασέρνοντας την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μαζί της. Μια χούφτα άνθρωποι, τυφλωμένοι και «σκλαβωμένοι» από την απληστία τους, «σκλαβώνουν» τον κόσμο. Η ανθρωπότητα ολόκληρη και ο πλανήτης είναι θύμα του κερδοσκοπικού συστήματος. Είμαστε θύματα μιας κερδοσκοπο-κεντρικής «λογικής». Μιας άρρωστης «λογικής».
Είναι η δομή και η νοοτροπία της κοινωνίας μας τέτοια έτσι που είναι στη «λογική» της να παράγει τέτοιους ανθρώπους. Σήμερα τα καλύτερα μυαλά του πλανήτη απορροφούνται και τροφοδοτούν το κερδοσκοπικό σύστημα. Δεν υπηρετούν την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Το αποτέλεσμα της εργασίας τους δεν προσφέρει στο κοινό καλό αλλά είναι στην πραγματικότητα καταστροφικό, καθώς με την καθημερινή τους εργασία κάνουν τον κόσμο χειρότερο.
Το θέμα, βέβαια, είναι ότι είναι η δομή της κοινωνίας μας τέτοια. Αυτό είναι το «πνεύμα» της εποχής μας και η νοοτροπία που επικρατεί. Η αλήθεια είναι ότι η πλειονότητα γοητεύεται ή θέλει να αποκτήσει πλούτο και εξουσία, και είναι διατεθειμένη να προσπαθήσει γι' αυτό. Τι κι αν είναι ελαχιστότατοι αυτοί που τα κατέχουν, τι και αν πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα «παιχνίδι» που είναι ήδη χαμένο. Οι πολλοί προσπαθούν να ανέλθουν με αυτή τη «λογική» και να φτάσουν όσο πιο «ψηλά» μπορούν σε μια κοινωνική αρένα. Αντί να αντιπαρατεθούν με τους πολύ πολύ λίγους και με τη «λογική» τους, προτιμούν να προσπαθήσουν να «προσαρμοστούν» στις προσταγές τους.
Η κοινωνία μας είναι κερδοσκοπο-κινούμενη και κερδοσκοπο-κεντρική. Διαρθρωμένη με τον ανταγωνισμό, τον ατομισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Εξελίσσεται η εμπορευματοποίηση των πάντων. Μια κοινωνία με σημαία της τον υλισμό και τον καταναλωτισμό που χαρακτηρίζεται από κοινωνική αδικία και ανισότητα.
Η αλλαγή της κοινωνίας πρέπει να γίνει στα θεμέλιά της. Πρέπει να αλλάξουμε το αξιακό μας σύστημα. Η κοινωνία να είναι δομημένη με βάση τον άνθρωπο και όχι την οικονομία. Ο άνθρωπος πρέπει να έρθει στο επίκεντρο. Η οικονομία να τον υπηρετεί και όχι να την υπηρετεί αυτός. Η οικονομία να έρθει στην υπηρεσία του ανθρώπου και της κοινωνίας. Η κοινωνία πρέπει να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και την ίδια την κοινωνία.
Η οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της αχαλίνωτης υπερκερδοσκοπικής απληστίας, της αισχροκέρδειας και της ληστρικής λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, οξύνοντας όλο και περισσότερο την πραγματική κρίση, την κρίση αξιών, την κοινωνική, την περιβαλλοντική και την ανθρωπιστική κρίση. Οι περίοδοι κρίσεων αποτελούν και περίοδο κοινωνικών αλλαγών. Οι άνθρωποι μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους, τις ανάγκες και τις αξίες τους και να αναγεννηθούν και οι ίδιοι αλλά και η κοινωνία γύρω τους.
Ο σημερινός ολοκληρωτικός καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός εκφράστηκαν από τον θεωρητικό αρχιερέα τους, τον οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν. Οι πιο εμβληματικοί πολιτικοί εκφραστές τους ήταν το δίδυμο Ρίγκαν-Θάτσερ, πριν από αυτούς είχε υιοθετήσει το νεοφιλελεύθερο δόγμα μόνο ο δικτάτορας Πινοτσέτ. Χαρακτηριστικά, η Μάργκαρετ Θάτσερ διακήρυττε ότι «δεν υπάρχει κοινωνία, μονάχα το άτομο». Αυτό αντιτίθεται στις βασικές αρχές της ανθρώπινης φύσης, καθώς ο άνθρωπος χρειάζεται ατομική συνείδηση αλλά ταυτόχρονα και συλλογική συνείδηση, εφόδια που πρέπει να αναπτύξει ως αυτόνομη οντότητα αλλά παράλληλα ως κοινωνικό ον.
Η «ελευθερία της αγοράς» μετατράπηκε σε δικτατορία της αγοράς, και το «αόρατο χέρι» της σε χειραγωγούμενο δυνάστη. Ο καπιταλισμός βασίζεται στον ατομισμό, με άτομα που πορεύονται με κίνητρο το κέρδος και τον ανταγωνισμό, επιτάσσοντας στους ανθρώπους να ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε μια κοινωνία-ζούγκλα. Εχει ως αρχές ότι οι άνθρωποι είναι και πρέπει να είναι ατομιστικά ανταγωνιστικά όντα.
Η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη φύση διαμορφώνεται, εξελίσσεται και δεν έχει κανόνες. Στην πραγματικότητα είναι μια επιλογή, κερδοσκόπος ή άνθρωπος. Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά μπορούν να επικρατήσουν του ανταγωνισμού και του ατομισμού. Η γεμάτη αγάπη φύση του ανθρώπου να υπερισχύσει στην ανταγωνιστική, ατομιστική, κερδοσκοπική, άπληστη, εξουσιομανή, ματαιόδοξη πλευρά του. Η αγάπη είναι η υπέρτατη και πραγματική ανάγκη κάθε ανθρώπινου όντος. Μια κοινωνία που αντιτίθεται σε αυτό οφείλει να ανατραπεί από την ίδια της την αντίφαση προς τις βασικές ανάγκες της ανθρώπινης φύσης. Να αναζητήσουμε την αληθινή δημοκρατία. Για κοινωνική δικαιοσύνη. Για μια ελεύθερη ανθρώπινη κοινωνία...
'Αρθρο του ΜΠΕΝΤΕ
from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1MeSU4d
via IFTTT
No comments:
Post a Comment