Πολιτισμός και κρίση, υπάρχει διέξοδος;

Στη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε η προσφυγή στα αγαθά του πολιτισμού είναι για πολλούς ανάγκη αναζήτησης αντίβαρων στη σφαίρα της γνώσης, της νόησης, της δημιουργίας και της ευαισθησίας. Πέρα από την εξατομικευμένη απόλαυσή τους, προσφέρεται μέσω αυτών η αποκατάσταση μιας επικοινωνίας, η αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια ευρύτερη συλλογικότητα. Γράμματα και τέχνες με τα νοήματα, την αισθητική, αλλά και τον συναισθηματικό τους κόσμο κεντρίζουν τον προβληματισμό, την αμφιβολία απέναντι σε βεβαιότητες και στερεότυπα. Οξύνουν την κριτική στάση, διευκολύνουν την αναθεώρηση αντιλήψεων ξεπερασμένων, ανοίγουν μονοπάτια δίπλα στον δύσκολο δρόμο της αυτογνωσίας.

Ποια είναι όμως η σχέση του πολιτισμού μας με το φαινόμενο της κρίσης, αφού πολιτισμός δεν είναι μόνο τα γράμματα και οι τέχνες, αλλά το σύνολο των εκφάνσεων μιας κοινωνίας, δηλαδή των κυρίαρχων αντιλήψεών της, των θεσμών και του τρόπου λειτουργίας τους, των καθημερινών συμπεριφορών, των πεπραγμένων της. Οχι μόνο αυτών που επαινούμε και μας καταξιώνουν. Αλλά και αυτών που καταδικάζουμε ή έστω συντηρούμε και μας κρατούν υποτελείς στην υπανάπτυξη ή σε σισύφειες προσπάθειες.

Ολική κρίση

Ολοι συμφωνούμε ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και κρίση λειτουργίας των θεσμών. Είναι κρίση ηθική. Είναι κρίση αντιλήψεων και τρόπου σκέψης, ίσως και ταυτότητας της σύγχρονης κοινωνίας. Γι' αυτό και υποστηρίζω ότι βιώνουμε μια κρίση του πολιτισμού μας, μια ολική κρίση. Και ακόμη ότι τη βιώνουμε όχι μόνο στην παρούσα συγκυρία μετά τον καταστροφικό εκτροχιασμό της οικονομίας, αλλά διαχρονικά άλλοτε σε ηπιότερες μορφές κι άλλοτε μέσα από οδυνηρές εμπειρίες από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους. Πώς στοιχειοθετείται αυτή π. χ. στο πολιτικό σύστημά μας;

Η μεταπολίτευση καθοδηγήθηκε από την ανάγκη της αποκατάστασης της δημοκρατίας, στη συνέχεια από το αίτημα της αλλαγής, πρόσφατα από το εγχείρημα του εκσυγχρονισμού. Καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της τριακονταπενταετίας σημαντικές κατακτήσεις. Ομως ο πήχυς των απαιτήσεών μας ήταν πιο πλατύς, δικαίως υψηλότερα εκείνου των κατακτήσεών μας.

Και τα τρία πολιτικά σχέδια εξακολουθούν να είναι επίκαιρα γιατί κανένα δεν ολοκληρώθηκε. Κι αυτό επειδή υπονομεύτηκαν και υπονομεύονται διαχρονικά από μια συχνά κυρίαρχη ή έστω τρέχουσα κουλτούρα. Για παράδειγμα, το γύρισμα της σελίδας της μεταπολίτευσης εκφράσθηκε με το Σύνταγμα του '75 που καθόρισε το πολίτευμα, αλλά και αξίες και αρχές σύμφωνα με τις οποίες έμελλε ή όφειλε να συγκροτηθεί το πολιτικό σύστημα και η κοινωνικοοικονομική οργάνωση της χώρας.

Πουθενά όμως αυτό το κορυφαίο κείμενο δεν έλεγε -και δεν λέει- ότι γνώμονας διακυβέρνησης της χώρας είναι οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων. Οτι κράτος και κόμμα διαπλέκονται όχι για να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, αλλά για τη νομή της εξουσίας. Οτι το δημόσιο συμφέρον μπορεί να υποχωρεί μπροστά στον στόχο της κατάκτησης ή της διατήρησης της εξουσίας ή έστω να ακυρώνεται από το δόγμα της αποφυγής του πολιτικού κόστους. Κι ακόμη ότι η ελαστική ηθική στη δημόσια ζωή, είτε στενά εννοούμενη που παράγει ποινικά αδικήματα είτε πλατιά ως έννοια που περιλαμβάνει ενδεικτικά το σύνολο των παραπάνω, αλλά και άλλων ισοδύναμων φαινομένων, δεν είναι δα και προς θανάτου. Πίσω από όλα αυτά τα φαινόμενα της παρακμής και της υπανάπτυξης βρίσκονται νοοτροπίες και πίσω από αυτές ο σκληρός πυρήνας μιας χωλής, μιας αυτοκαταστροφικής παιδείας που οι ρίζες της αντλούν δύναμη και ζωή αμέτρητες δεκαετίες. Ενα σύνολο δογμάτων αντιλήψεων και συμπεριφορών που εκπέμπονται από παντού και διαχέονται στην κοινωνία, που διαμορφώνουν και αναπαράγουν πλειοψηφικά μια αναχρονιστική κουλτούρα.

Ας μετακινηθούμε στον χώρο της κοινωνίας. Στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα πραγματώθηκε μια καθοριστική εξέλιξη για τον δυτικό πολιτισμό μας που ενίσχυσε αποφασιστικά τον ατομοκεντρισμό, συχνά τον άκρατο δίχως αναστολές εγωισμό. Αυτόν που υπέσκαπτε αξίες και αρχές, όπως του δημοσίου συμφέροντος, της κοινωνικής ευθύνης ή της αλληλεγγύης, ακόμη και της Δικαιοσύνης. Στην ελληνική εκδοχή της καλλιεργούσε επιπλέον έναν αμοραλισμό που περιστρεφόταν γύρω από το κέρδος, την επαγγελματική επιτυχία, και συγχρόνως νομιμοποιούσε την ήσσονα προσπάθεια και το βόλεμα, την ευκαιριακή επιτυχία και την αρπαχτή, απέναντι στους βλάκες που μοχθούν, επιμένουν με συνέπεια, σέβονται θεσμούς, επιχειρηματική ή εργασιακή δεοντολογία. Αποτέλεσμα η σταδιακή αποσάρθρωση των σχέσεων του πολίτη με την κοινωνία, η επιδείνωση των σχέσεών του με την πολιτεία. Η διάψευση οραμάτων και ο συνακόλουθος κατακερματισμός συλλογικοτήτων, έσπρωχναν συγχρόνως προς την ίδιας ποιότητας ατομοκεντρική κατεύθυνση σε βάρος της κοινωνικής ευθύνης. Το ίδιο και η θεαματική μεγέθυνση, ποσοτική και ποιοτική, της μεσαίας τάξης που τόνωνε την αυτοπεποίθησή της και την κεντρική της επιθυμία: να παίξει νέους ρόλους και ανυπόμονα να ανεβεί στα πιο πάνω σκαλοπάτια. Τι σήμαινε όμως άνοδος ήταν κάτι χλωμό ή ελάχιστα αποσαφηνισμένο, όταν ξέφευγε από τα όρια του υλικού πλούτου και της κοινωνικής αναγνωρισιμότητας. Μια εξέλιξη διαρκών μετασχηματισμών στην οικονομία και στην κοινωνία δεν άργησε να γεννήσει ερωτήματα, νέα ζητήματα συλλογικών ή ατομικών ταυτοτήτων. Ποιοι είμαστε, πού ανήκουμε, μπορούμε με ταξικά ή εισοδηματικά κριτήρια να δώσουμε όπως παλιά απάντηση σε μια τόσο πολυσύνθετη πραγματικότητα; Τι αφήνουμε πίσω μας και τι αναθεωρούμε, τι επιδιώκουμε για το αύριό μας.

Η προσπάθεια σύζευξης της συνέχειας και της ανανέωσης του πολιτισμού μας είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί συνδέεται άρρηκτα με την ατομική και συλλογική ταυτότητά μας. Συνέχειας όμως ποιων ιδεών και με τι νοηματοδοτήσεις; Ανανέωσης με ποια περιεχόμενα; Ελληνική κουλτούρα και εθνική ταυτότητα περπάτησαν χέρι χέρι για τη διαμόρφωση του κράτους-έθνους στον 19ο αιώνα. Μπορεί όμως αυτή η κουλτούρα να είναι εξίσου χρήσιμη για το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα;

Για παράδειγμα: επί δεκαετίες η πολιτική ιστορία μας σφραγίσθηκε από τις παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων. Πολύ γρήγορα διαμορφώθηκε η άποψη ότι για οποιοδήποτε κακό έφταιγαν πάντα οι άλλοι. Συνέτρεχε ανέκαθεν από κοντά κι αυτή η στρεβλή αντίληψη ευθιξίας και υπερηφάνειας, στην οποία η αυτοκριτική δεν είχε θέση, ακυρώνοντας έτσι κάθε δυνατότητα αυτογνωσίας. Μπορούμε όμως να εξακολουθούμε μετά τη μεταπολίτευση να αναζητούμε την ευθύνη στους άλλους για όποια αρνητική εξέλιξη είχαμε στον δημόσιο χώρο τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια; Εντούτοις το στερεότυπο εξακολουθεί για μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας να ισχύει. Πάντα φταίνε -εντός ή εκτός των τειχών- κάποιοι άλλοι. Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλα παραδείγματα αυτής της κουλτούρας, όπως στο «κράτος διαχρονικό δυνάστη», διάδοχο της Πύλης του σουλτάνου ή στο «κράτος που αδιακρίτως οφείλει να προσφέρει ανεξαρτήτως κριτηρίων ή πραγματικών δυνατοτήτων».

Η εθνική ή κοινωνική συσπείρωση αναζητεί αμυντικά πρωτίστως έναν αντίπαλο, δευτερευόντως στοιχίζεται με συνέπεια πίσω από έναν στόχο. Τα φωτεινά παραδείγματα αποτελούν εξαιρέσεις. Οι πολίτες ή οι φορείς που τους εκφράζουν σπάνια κάνουν την αυτοκριτική τους και όταν την κάνουν ακόμη πιο σπάνια πραγματικά αλλάζουν. Εξυπηρετούν ευκαιριακά κυρίως εντυπώσεις. Οσο κανένα άλλο θέμα δεν συγκαλύπτεται ή δεν αποσιωπάται στον δημόσιο χώρο, όπως αυτό της συνευθύνης της κοινωνίας για παθογένειες, στρεβλώσεις και αγκυλώσεις, προκειμένου να μην γίνουμε δυσάρεστοι στα κάθε λογής ακροατήριά μας.

Η αυτοδύναμη κοινωνία

Η μελαγχολική διαπίστωσή είναι ότι η κουλτούρα που είχαμε στη διάθεσή μας δεν στάθηκε ικανή να προτάξει αντίβαρα και να μετασχηματίσει την ευάλωτη κοινωνία σε αυτοδύναμη κοινωνία. Αντίβαρα αντλώντας από το διαχρονικό οπλοστάσιο του πολιτισμού -εθνικού ή ευρωπαϊκού- αρετές αποξεχασμένες και εμπλουτίζοντας τες με νέα περιεχόμενα για τη διαμόρφωση της σύγχρονης ταυτότητάς μας. Το αίτημα για κριτική στάση και αυτογνωσία παραμένει ανικανοποίητο. Το δίλημμα λαϊκισμός ή επινόηση νέων νοημάτων, στόχων, εργαλείων εξακολουθεί να ισχύει. Πίσω από αυτόν τον ανήμπορο υπαρκτό πολιτισμό κρύβεται πάλι μια χωλή παιδεία. Ας δούμε τέλος τι συμβαίνει στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών.

Ανάμεσα στις αλλαγές που δρομολόγησε η παγκοσμιοποίηση και οι νέες τεχνολογίες θέση ξεχωριστή έχει η τάση ομογενοποίησης των πολιτισμών μας με μια σταθερή συρρίκνωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους και την ανάδειξη, αλλά και επιβολή μιας κουλτούρας -ενός τρόπου σκέψης μιας στάσης ζωής -που υποβοηθά το δικό της νεοφιλελεύθερο σύστημα και τα συμφέροντά του. Μεταξύ των αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού θέση ξεχωριστή κατέχει εκείνη της αυτονομίας του δημιουργού, δηλαδή της αυτονομίας του χώρου του πολιτισμού, απέναντι π. χ. στον χώρο της οικονομίας που υπακούει σε άλλους κανόνες. Αυτή η αυτονομία βάλλεται. Η αγορά διεκδικεί και εξασφαλίζει ρόλο. Το κέρδος γίνεται ρυθμιστικός παράγων, μοχλός στρεβλώσεων στην παραγωγή, στη διάχυση και στην προσβασιμότητα των πολιτιστικών προϊόντων. Ο πολυφωνικός πολιτισμός της Ευρώπης που τον συνθέτουν οι λαοί της με την αυτονομία της ταυτότητάς τους και αποτελεί πηγή έμπνευσης, δημιουργικότητας και κριτικής στάσης απειλείται. Ο φόβος είναι διάχυτος σε όλες τις κοινωνίες, γιατί αγγίζει το τελευταίο καταφύγιο της ατομικότητας των πολιτών, την εθνική ταυτότητά τους. Σίγουρο είναι ότι δεν είμαστε μια έρημη χώρα. Είναι εντυπωσιακό πόσοι είναι αυτοί που επιμένουν. Πόσες ιδέες, θέσεις, προτάσεις διατυπώνονται για όσα αλλάζουν ή συμβαίνουν και δοκιμάζουν ή πετυχαίνουν να δώσουν απαντήσεις. Πόση δημιουργικότητα καταγράφεται στον χώρο των τεχνών. Υπάρχει παραγωγή που προσφέρεται με προσπάθεια, με υπομονή, με οικονομικές δυσχέρειες. Ομως διαχέεται, ζυμώνεται, επηρεάζει αποδέκτες μέσα στα στενά όρια ενός μικρόκοσμου ή έστω ενός μειοψηφικού υποσύνολου της κοινωνίας.

Κατά καιρούς επισημαίνονται σειρά προβλημάτων που επιζητούνε λύση. Εστω ότι όλα τα ζητήματα αυτόνομης δημιουργίας, διεύρυνσης των αναγκαίων θεσμών, δυνατότητας πρόσβασης σε όλο και περισσοτέρους πολίτες, ευρύτερης πληροφόρησης, αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών και των δικτύων απαντιούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εστω ότι οι δημιουργοί είναι από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές ικανοποιημένοι. Όμως αν το προσφερόμενο πολιτιστικό προϊόν δεν βρίσκει αποδέκτες; Το κρίσιμο ζητούμενο για μια βιώσιμη προοπτική της αυτονομίας του δημιουργού και της ανατροφοδότησης της δημιουργικότητάς του είναι η μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση της κοινωνικής βάσης των αποδεκτών της. Οχι γενικά και αφηρημένα με το επιχείρημα ότι τα προϊόντα προσφέρονται σε όλους, αλλά με τη διαπίστωση ότι αυξάνεται διαρκώς ο κύκλος των ενδιαφερομένων. Οτι ο κόσμος τα επιζητεί. Οτι πληθαίνουν αυτοί που αναβαθμίζουν τα γράμματα και τις τέχνες σε πρώτης γραμμής ανάγκη της ζωής τους. Οτι επικοινωνούν ουσιαστικά μαζί τους και αποκαθιστούν μια διαρκή σχέση διαλόγου και προβληματισμού που υπηρετεί την αισθητική απόλαυσή τους, αγγίζει ευαισθησίες, αλλά συγχρόνως και συμβάλλει στην προσωπική τους ολοκλήρωση. Με ποιους τρόπους καθίσταται δυνατή αυτή η προοπτική για όλους;

Η απάντηση είναι η καλλιέργεια της κοινωνίας, η δημιουργία αναχωμάτων στον πολιτισμικό πολτό που αγοραία μάς κατακλύζει πανταχόθεν, δηλαδή ακόμη μια φορά η παιδεία Τα αρνητικά φαινόμενα που επεσήμανα μαζί με ανάλογες παθογένειες του χώρου της οικονομίας αλληλοτροφοδοτούνται, συναρθρώνονται πάνω σε μια αναχρονιστική κουλτούρα, έχουν κοινό παρονομαστή μια ανεπαρκή μια στρεβλή παιδεία. Χαρακτηρίζουν άραγε την πολιτικοκοινωνική ταυτότητα της χώρας μας στο σύνολό της; Οχι βέβαια. Ομως στην αντίπερα όχθη τους οι υπάρχουσες δυνάμεις μειοψηφούν, αδυνατούν να επιφέρουν μια ολική ανατροπή παρά τις κατά καιρούς ή τις διαχρονικές προσπάθειές τους. Νομίζω ότι είναι προφανές ότι τα γράμματα και οι τέχνες δεν μπορούν από μόνες τους να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση. Αλλά δεν είναι και δυνατή ερήμην της παιδευτικής τους λειτουργίας η ανατροπή της.

Εθνικό αφήγημα

Τελευταία εν μέσω κρίσης ακούγεται το αίτημα για την ανάγκη ενός εθνικού αφηγήματος, παράλληλα προς την προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Δεν μπορεί να υπάρξει ένα αξιόπιστο αφήγημα, χωρίς να έχει στον πυρήνα του μία ευρύτερη πολιτική πολιτισμού που πέρα από την αδιαμφισβήτητη διαχείριση της πολιτισμικής κληρονομιάς μας, θα συμβάλει στο σήμερα της πολιτισμικής ταυτότητάς μας, στο κτίσιμο μιας σύγχρονης κουλτούρας και θα έχει ως αφετηρία την παιδεία. Μια παιδεία που δεν θα κυνηγά μόνο τις επιδόσεις για να κάνει τους νέους μας ανταγωνιστικούς σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, αλλά θα διαχέει μια ευρύτερη αξιακή κουλτούρα σε όλο και πιο πολλούς, με όλο και περισσότερα περιεχόμενα και μέσα. Που θα διευρύνει τους συλλογικούς και ατομικούς ορίζοντες, τις δυνατότητες αυτοπραγμάτωσής μας. Μια παιδεία που δεν θα παρέχεται μόνο από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά από τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, τον οιοδήποτε διαμορφωτή της κοινής γνώμης, από τον πολιτικό και τον κριτικό αναλυτή μέχρι τα νέα κοινωνικά κινήματα και τους μη κυβερνητικούς οργανισμούς.

Χρειάζεται δημόσιος διάλογος με επιμονή, με διάθεση να ακούσουμε τις αλήθειες των άλλων μέχρι να βρούμε τον δρόμο μας ή τους παράλληλους δρόμους, εφόσον ο ένας δεν θα ακυρώνει τον άλλο. Να φέρουμε στο προσκήνιο ένα αξιακό αντίβαρο απέναντι στις αγοραίες αντιλήψεις. Να αποκαταστήσουμε την ηθική στάση ως ζωτική ανάγκη. Να καλλιεργήσουμε την κριτική ματιά, να συνδράμουμε στην προσωπική και στη συλλογική μας αυτογνωσία. Οι καιροί μάς καλούν να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας και μια κουλτούρα που αναπαράγει αδιέξοδα και διαψεύσεις.

Δεν μας λείπουν οι άνθρωποι, δεν μας λείπουν οι ιδέες. Λείπει αυτή η σπάνια συγκυρία που όλοι μαζί θα πέσουν ενσυνείδητα και ομόψυχα σε μια τέτοια προσπάθεια για να κινητοποιήσουν την κοινωνία να πραγματοποιήσει μια μεγάλη πολιτισμική ανατροπή και να ανοίξει τους νέους δρόμους. Η κρίση είναι μία ευκαιρία για να χτίσουμε αυτήν τη συγκυρία.

* Του συγγραφέα Νίκου Θέμελη 

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1KBZG16
via IFTTT

«ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΩΣ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΟΧΙ» /// Μίσος SPD κατά ΣΥΡΙΖΑ

«ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΩΣ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΟΧΙ»

Λαφαζάνης: Το ένοχο κατεστημένο ζητά ποινικοποίηση του Plan B

Για ρεβανσισμό που έχει φτάσει στο απόγειό του μετά την ψήφιση του μνημονίου από την κυβέρνηση κάνει λόγο ο επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, Παναγιώτης Λαφαζάνης σε γραπτή δήλωσή του.

«Το ένοχο κατεστημένο της χώρας, μετά το νέο μνημόνιο που συνομολόγησε η κυβέρνηση, αποθρασύνθηκε και έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ρεβανσισμού ώστε να ζητάει ευθέως να ποινικοποιηθεί το Plan B και να αρχίσουν να διώκονται ποινικά όσοι το υποστηρίζουν» αναφέρει ο κ.Λαφαζάνης.

«Αν το κατεστημένο της μνημονιακής υποτέλειας της χώρας, αντί να πληρώσει για την καταστροφή, πιστεύει ότι μπορεί να βγει και από πάνω και να μετατρέψει την Ελλάδα σε μετεμφυλιακή αρένα είναι πικρά γελασμένο» προσθέτει ο κ. Λαφαζάνης, καταλήγοντας «το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού δεν ηττήθηκε ούτε έχει παραδοθεί βορά στη χλεύη των ηττημένων. Ο αγώνας για το «ΟΧΙ» συνεχίζεται μέχρι το τέλος»

=======================================

Κεραυνοί Λαφαζάνη κατά της «επιχείρησης ποινικοποίησης του Plan B»

Με σκληρή παρέμβαση σε γραπτή δήλωση ο πρώην υπουργός

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  28/07/2015 22:01  TO BHMA

 

«Το ένοχο κατεστημένο της χώρας, μετά το νέο μνημόνιο που συνομολόγησε η κυβέρνηση, αποθρασύνθηκε και έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ρεβανσισμού ώστε να ζητάει ευθέως να ποινικοποιηθεί το Plan B και να αρχίσουν να διώκονται ποινικά όσοι το υποστηρίζουν» αναφέρει σε γραπτή του δήλωση ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.

«Αν το κατεστημένο της μνημονιακής υποτέλειας της χώρας, αντί να πληρώσει για την καταστροφή, πιστεύει ότι μπορεί να βγει και από πάνω και να μετατρέψει την Ελλάδα σε μετεμφυλιακή αρένα είναι πικρά γελασμένο» προσθέτει ο κ. Λαφαζάνης. 

«Tο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού δεν ηττήθηκε ούτε έχει παραδοθεί βορά στη χλεύη των ηττημένων. Ο αγώνας για το «ΟΧΙ» συνεχίζεται μέχρι το τέλος» καταλήγει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Εν τω μεταξύ, σε κοινή τους δήλωση που υπογράφουν οι Αντ.Νταβανέλος, Στάθης Λεουτσάκος και Σοφία Παπαδόγιαννη που εντάσσονται στην Αριστερή Πλατφόρμα καλούν -μεταξύ άλλων- την κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως τις διαπραγματεύσεις που οδηγούν στο Μνημόνιο 3 και να προχωρήσει, ενεργοποιώντας τον λαϊκό παράγοντα, στον σχεδιασμό της εναλλακτικής λύσης απέναντι στους εκβιασμούς των δανειστών

=======================================

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Μίσος SPD κατά ΣΥΡΙΖΑ

Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες θεωρούν την κυβέρνηση Τσίπρα... «εθνικιστικο - μπολσεβίκικη» και «εν μέρει κομμουνιστική»!

ΕΘΝΟΣ
«E» 28/7

 

 

Εσείς θα το φανταζόσαστε ποτέ ότι ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί... «εθνικιστικο-μπολσεβίκικη (!!!)» πολιτική; Πώς να το φανταστείτε όμως αφού δεν είστε Γερμανός σοσιαλδημοκράτης; «Ενας άλλος ηγετικός σοσιαλδημοκράτης ονομάζει καθαρό εθνικισμό αυτό που κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα» έγραφε ο αρθρογράφος Τόμας Σμιτ της σκληρής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Ντι Βελτ» προ ημερών και συνέχιζε στο άρθρο γραμμής: «Aν είχε επιτυχία, αυτό θα συνιστούσε μια φλογερή διακήρυξη προς όλους τους εθνικιστές της Ευρώπης να μιμηθούν τους Ελληνες. Θα συνιστούσε προηγούμενο για τον καθένα στην Ευρώπη που διακατέχεται από σκληρό εθνικισμό όχι μόνο να αντιστέκεται, αλλά να μπορεί ακόμη και να νικήσει με έξοδα των άλλων» γράφει ο Σμιτ ότι του είπε κάποια ανώνυμη ηγετική μορφή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας. «Κατά βάση ο Τσίπρας ασκεί μια κτηνώδη εθνικιστικο-μπολσεβίκικη πολιτική, κρατώντας όμηρο τον λαό του για ένα πλήρως ιδεολογικό σχέδιο» υποτίθεται ότι του είπε αυτή η ηγετική φυσιογνωμία του SPD, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας.

Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του άρθρου: «Μόνο αριστερούς μην αφήνετε»! Ουσιώδης και ο υπότιτλος: «Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες αντιμετωπίζουν ιδιαιτέρως σκληρά την κυβέρνηση Τσίπρα. Εχουν σοβαρούς λόγους γι' αυτό». Τη νύχτα του δημοψηφίσματος, θυμίζει ο δεξιός αρθρογράφος, ο αρχηγός του SPD, ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που είναι αντικαγκελάριος στην κυβέρνηση της Μέρκελ, δήλωσε ότι ο Τσίπρας προκηρύσσοντας το δημοψήφισμα «τίναξε στον αέρα την τελευταία γέφυρα πάνω στην οποία θα μπορούσαν να κινηθούν η Ευρώπη και η Ελλάδα για να πετύχουν έναν συμβιβασμό»! Πόσο βλακώδης ήταν η εκτίμηση του Γκάμπριελ αποδείχτηκε μέσα σε μία εβδομάδα. Είχε πει κι άλλα όμως ο ηγέτης των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών. «Φτάνει πια! Δεν θα χρηματοδοτήσουν οι Γερμανοί εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους τις υπερβολικές προεκλογικές υποσχέσεις μιας εν μέρει κομμουνιστικής κυβέρνησης»!

Τέτοια μεγαλεία ο Τσίπρας ούτε στον ύπνο του δεν μπορούσε να ονειρευτεί. Να χαρακτηρίζουν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες την κυβέρνησή του «μπολσεβίκικη» και «κομμουνιστική» - ποιος τη χάρη του! Μόνο οι αχάριστοι οι Ελληνες αριστεροί τον κατηγορούν για...«σαμαροποίηση» με τη συμφωνία που υπέγραψε! «Στην κρίση του SPD, στην κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας» αποδίδει ο αρθρογράφος της δεξιάς «Ντι Βελτ» την επιθετικότητα των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών ηγετών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και εξηγεί το γιατί: «Η συγκριτική αδυναμία της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας έχει ως σοβαρότερη αιτία ότι δίπλα της υπάρχει το κόμμα της Αριστεράς, το οποίο σε πολλά μέρη της Ανατολικής Γερμανίας είναι ισχυρότερο από το SPD. Πίσω από αυτό το γεγονός βρίσκεται το εκατό χρόνων παλιό δίλημμα του SPD. Σε αποφασιστικές στιγμές δρα ως ένα κρατικά υπεύθυνο αριστερό κόμμα που αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Αυτό του φέρνει τον έπαινο των αστών. Μπορεί όμως να του κοστίζει ψηφοφόρους και συναίνεση γιατί από τα αριστερά του είναι εύκολο να στιγματίσουν οι ριζοσπάστες τους σοσιαλδημοκράτες ως αντικοινωνικούς προδότες» γράφει ο Τόμας Σμιτ. «Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί συναγερμό σε πολλούς σοσιαλδημοκράτες» επισημαίνει, γιατί τη θεωρούν ως επιστροφή της «ανεύθυνης κομμουνιστικής πρωτοπορίας».

Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες χάνουν κατά κράτος την πολιτική μάχη από τη Δεξιά της Μέρκελ. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ κινούνται με άνεση πάνω από το 40%, ενώ οι σοσιαλδημοκράτες θεωρείται απίθανο να ξαναπάρουν το 25% των βουλευτικών εκλογών του 2013. Με τέτοια χάλια, αποκλείεται να πάρουν μόνοι τους την εξουσία στο άμεσο μέλλον. Αν, μάλιστα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και άλλων χωρών αρχίσουν να συνεργάζονται με αριστερά κινήματα ή κόμματα των χωρών αυτών, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες θα βρεθούν εκτός της κυβέρνησης Μέρκελ πιθανότατα. Η αξία χρήσης των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών για τη δεξιά κυβέρνηση της χώρας τους συνίσταται μόνο στο αν μπορούν να κρατούν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία σταθερά προσδεδεμένη στη γερμανική γραμμή.

Αν αποτύχουν στο έργο αυτό, είναι άχρηστοι για την καγκελαρία. Οταν η γερμανική Δεξιά έχει 40% και πάνω, μπορεί να προσλαμβάνει στην κυβέρνηση όποιο κόμμα θέλει, ανάλογα με τις πολιτικές ανάγκες της στιγμής, της τρέχουσας επικαιρότητας. Στον βαθμό μάλιστα που οι Ελεύθεροι Δημοκράτες δεν δείχνουν να ξαναμπαίνουν στην ομοσπονδιακή Βουλή και αντικαθίστανται από επιθετικά δεξιά κόμματα, το Τέταρτο Ράιχ θα οικοδομηθεί πιθανότατα σε πολύ πιο δεξιά βάση από τη σημερινή. Ιδωμεν...

Πηγή: ηλ.τα.

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1IJ3VKN
via IFTTT

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ

Κρυμμένα στα υλικά της ίδιας της κατασκευής τους, τα αρχιτεκτονικά σχέδια των αρχαίων ναών έρχονται στο φως με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας.

Εδώ και πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι κοιτάζουν τους αρχαίους ελληνικούς ναούς με δέος και θαυμασμό για τον εξαίρετο σχεδιασμό και την άψογη κατασκευή τους. Οι αρχιτέκτονες γνωρίζουν, ωστόσο, ότι στην κατασκευή τους είχαν παρεισφρήσει εσκεμμένα κάποια αρχιτεκτονικά “λάθη”, τα οποία συμβάλλουν στην οπτική αρμονία τους, με αποτέλεσμα να μοιάζουν γεωμετρικά τέλειοι.

Παρ’ όλα αυτά, ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί σε ποιο στάδιο της κατασκευής τους αποφασίστηκε να γίνουν αυτά τα λάθη, εφόσον για να γίνει αυτό απαιτούνταν τα αρχικά σχέδιά τους.

Βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να βρεθούν τα αρχικά σχέδια μετά από τόσους αιώνες. Ή μήπως όχι;

Προς μεγάλη έκπληξη των αρχιτεκτόνων και των αρχαιολόγων, τα σχέδια βρίσκονταν κάτω από τη μύτη τους και περίμεναν να αποκαλυφθούν.

Το μυστικό αποκαλύφθηκε στον ερειπωμένο ναό του Απόλλωνα στα Δίδυμα. Ο ναός άρχισε να κατασκευάζεται μερικά χρόνια μετά την άφιξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Μικρά Ασία, το 334 π.Χ., αλλά οι εργασίες προχωρούσαν με πολύ αργούς ρυθμούς. Η κατασκευή του σταμάτησε τον τρίτο αιώνα μ.Χ., χωρίς όμως να φθάσει στην τελική φάση του, και ο μισοτελειωμένος ναός κατέρρευσε τον 15ο αιώνα, εξαιτίας ενός σεισμού.

Ωστόσο, ακόμη και τα ερείπια που απόμειναν είναι αρκετά, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, για να δείξουν ότι επρόκειτο για έναν από τους μεγαλύτερους και εντυπωσιακότερους ναούς της αρχαιότητας. Η βάση του έχει ύψος 4 μέτρα, και οι διαστάσεις της είναι 60 επί 120 μέτρα. Από τις 108 κολώνες που βρίσκονταν επάνω της –κάθε μία από τις οποίες είχε ύψος 20 μέτρα– έχουν απομείνει όρθιες τρεις.Για ένα τόσο μεγαλόπρεπο έργο, σίγουρα χρειαζόταν ένας ιδιαίτερος και πολύπλοκος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός. Όμως, σε τι μορφή και τι υλικό είχαν αποτυπωθεί τα σχέδια του ναού, και που βρίσκονταν, δεδομένου ότι απαιτήθηκαν δεκάδες χρόνια για να κατασκευαστεί –παρόλο που δεν έφτασε στο τελικό στάδιο– και οι αρχιτέκτονές του Παιώνιος και Δάφνις δεν βρίσκονταν εν ζωή;Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δόθηκε μια ημέρα, τον Οκτώβρη του 1979. Εκείνη την περίοδο ο Γερμανός αρχαιολόγος Λόθαρ Χασελμπέρκερ, από το Πολυτεχνείο του Μονάχου, μελετούσε την αρχιτεκτονική του ναού του Απόλλωνα, όταν, χωρίς να το περιμένει, ανακάλυψε τα σχέδια του ναού. Επάνω στα μάρμαρα ορισμένων από τους κατώτερους τοίχους του, διέκρινε δεκάδες

λεπτές, αβαθής χαραγματιές.

Η επεξεργασία σε υπολογιστή αποκαλύπτει το κρυμμένο σχέδιο  στο Βουλευτήριο της Πριήνης στη Μικρά Ασία.

 

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αυτές τις γραμμές, παρόλο που δεκάδες φορές είχε περιδιαβεί τα ερείπια του ναού. Σταμάτησε, λοιπόν, έκπληκτος και προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει το τι είχε ανακαλύψει, όταν σιγά-σιγά άρχισαν να ξεθωριάζουν οι γραμμές, να “κρύβονται” ξανά στο λευκό μάρμαρο, καθώς ο ήλιος μετακινούνταν αργά στον ουρανό.Με άλλα λόγια, οι γραμμές αποκαλύφθηκαν χάρη στο ότι ο Χασελμπέρκερ βρέθηκε στο σωστό σημείο την κατάλληλη στιγμή, όταν η θέση του ήλιου ήταν τέτοια που επέτρεψε να γίνουν ορατά τα “μυστικά χαράγματα”.Ο Χασελμπέρκερ εξακολούθησε να πηγαίνει στον ναό τις επόμενες ημέρες, και σε διαφορετικές ώρες, αναζητώντας παρόμοια χαράγματα και σε άλλους τοίχους του. Έτσι, ανακάλυψε πολλές ευθείες γραμμές, κύκλους, τεταρτοκύκλια, ακόμη και πιο σύνθετα σχήματα.Το πάχος των γραμμών ήταν τόσο όσο αυτών ενός μολυβιού, και το βάθος τους έφθανε το μισό χιλιοστό. Σε κάποια σημεία είχαν σβήσει εξαιτίας της διάβρωσης δύο χιλιάδων ετών, ενώ σε άλλα είχαν καλυφθεί από ασβεστολιθικό ίζημα, το οποίο είχε δημιουργηθεί από την εξάτμιση του βρόχινου νερού από το μάρμαρο.Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν ακόμη ορατές, παρ’ όλους τους αιώνες που είχαν περάσει από την χάραξή τους και το ότι ήταν εκτεθειμένες στα καιρικά φαινόμενα.Τα μυστικά των αρχαίων σχεδιαστών

Αρχίζοντας να αντιγράφει τις γραμμές σε χαρτί, ο Χασελμπέρκερ διαπίστωσε ότι ήταν τόσο καλοσχεδιασμένες και ακριβείς, ώστε συμπέρανε ότι αυτοί που τις είχαν χαράξει ήταν εξαιρετικοί τεχνίτες, αν όχι και οι ίδιοι αρχιτέκτονες. Τα σχέδια του ναού, λοιπόν, ήταν αποτυπωμένα επάνω στα δομικά υλικά του και κάλυπταν μια τεράστια έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων. Τα περισσότερα ήταν σε φυσικό μέγεθος, και έτσι φαίνονταν ακόμη και ορισμένα σημεία όπου είχαν γίνει αλλαγές από τους αρχιτέκτονες.

Σχέδιο της βάσης ιονικού κίονα από το άδυτο του ναού του  Απόλλωνα στα Δίδυμα της Ιωνίας, όπως τον αποτύπωσε ο  Λόθαρ Χασελμπέργκερ.

 

Όσον αφορά τις κολόνες, εξαιτίας του μεγάλου ύψους τους, είχαν αποδοθεί πλαγίως και μόνο το μισό τους, εφόσον το άλλο μισό ήταν ακριβές αντικαθρέφτισμα του σχεδίου. Ακριβώς στα σχέδια αυτά ήταν που ο Χασελμπέρκερ ανακάλυψε ορισμένα από τα εσκεμμένα λάθη των αρχιτεκτόνων.Η γιγάντια βάση του ναού, όπου βρίσκονταν οι κίονες, δεν ήταν απολύτως επίπεδη, αλλά διογκωνόταν κατά 11 εκατοστά προς το κέντρο της.Ακόμη, οι επιφάνειες των κιόνων δεν ήταν παράλληλες, αλλά διογκώνονταν κατά 4,65 εκατοστά καθώς ανέβαιναν προς τα πάνω, σχηματίζοντας μια ελαφρά καμπύλη προς τα έξω, και λέπταιναν πάλι καθώς έφθαναν στην κορυφή τους.Για να δημιουργήσουν ένα μέλος του ναού που απαιτούσε πολύπλοκο σχεδιασμό (όπως η βάση μιας κολόνας) οι αρχαίοι αρχιτέκτονες χάρασσαν αρκετούς γεωμετρικούς συνδυασμούς ίσιων γραμμών, τις οποίες διαιρούσαν στη συνέχεια σε τρίτα. Κατόπιν χάρασσαν κύκλους διαφορετικών διαμέτρων και τους συνδύαζαν, με βάση γεωμετρικές αρχές, με τις γραμμές. Αυτό τους έδινε το ζητούμενο σχήμα που θα έπρεπε να είχε το μέλος του ναού.Στο σημείο αυτό, ωστόσο, σταματούσε η γεωμετρία και έμπαιναν οι αρχές της οπτικής, “ενσαρκωμένες” στο πρόσωπο του αρχιτέκτονα. Μια ελαφρώς μεγαλύτερη καμπύλη, ή μια ευθεία που σε κάποιο σημείο της καμπύλωνε ελαφρά, χαραγμένη συνήθως χωρίς διαβήτη, ελεύθερα, από το χέρι του καλλιτέχνη, υποδείκνυε τα σημεία των παρεμβάσεων∙ εκεί που θα έπρεπε να γίνει η υπέρβαση της γεωμετρίας προς χάρη της αισθητικής. Έτσι, εμφανιζόταν η “ατέλεια” στην αρχιτεκτονική του ναού, η οποία ονομαζόταν ένταση.Μετά την ανακάλυψη του Χασελμπέρκερ, οι αρχαιολόγοι ανά τον κόσμο άρχισαν να ψάχνουν τα αρχαία μνημεία και τους ναούς, προσδοκώντας σε παρόμοιες ανακαλύψεις. Από πρακτικής πλευράς, ήταν δύσκολο να βρεθούν άλλα σχέδια, εφόσον αυτά που βρίσκονταν στη βάση, θα είχαν σκεπαστεί από ό,τι είχε κτιστεί, ενώ αυτά στους τοίχους –σε όσους είχαν μείνει ανέπαφοι– θα είχαν σβηστεί από την αρχαιότητα.

Το εσωτερικό του ναού του Απόλλωνα στα Δίδυμα της Ιωνίας.

 

Μετά την ολοκλήρωση ενός ναού, το τελικό στάδιο στην κατασκευή του ήταν η λείανση των τοίχων του, πράγμα που σήμαινε αφαίρεση τουλάχιστον ενός χιλιοστού της επιφάνειάς τους. Κάποιο αρχαιολόγοι, ωστόσο, φάνηκαν τυχεροί εφόσον βρέθηκαν αρκετά από τα θεωρούμενα χαμένα σχέδια, όπως αυτά του ναού της Αθηνάς στην Πριήνη ή της Άρτεμης στις Σάρδεις.

Αυτή η πολύπλοκη τεχνική αποτύπωσης αρχιτεκτονικών σχεδίων στα δομικά υλικά του ίδιου του κτιρίου είναι μια μοναδική επινόηση των αρχαίων Ελλήνων, την οποία δανείστηκαν αργότερα οι Ρωμαίοι. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επίσης χρησιμοποιούσαν την ίδια τεχνική σε πιο απλή μορφή, ενώ η εφαρμογή της φτάνει έως και τις πολύ πρόσφατες εποχές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα χρήσης της είναι τα αρχιτεκτονικά σχέδια που ανακαλύφθηκαν στους τοίχους και τα πατώματα των Καθεδρικών στην πόλη του Γιορκ, στη Σαρτρ και στην Ρεμς.Χάρη στην τύχη (ή στην αφύπνιση γνώσεων απ’ το παρελθόν) λύθηκε ένα μυστήριο που βασάνιζε επί δεκαετίες τους αρχαιολόγους. Τεχνικές αποτύπωσης και διαφύλαξης πληροφοριών αφάνταστες για τους σύγχρονους που απαιτούν ιδιαίτερες συνθήκες για να αποκαλυφθούν.Παράλληλα δημιουργήθηκε ένα νέο πεδίο έρευνας για την αρχιτεκτονική των αρχαίων κτιρίων, που πιθανόν να οδηγήσει σε περαιτέρω ενδιαφέροντα στοιχεία, όσον αφορά τις αρχιτεκτονικές επιλογές διαφόρων αρχαίων πολιτισμών, και τις ιδιαιτερότητες (ακουστικές και οπτικές) που προσφέρουν αυτές.

 

Πηγή...

 

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1Ipdg3U
via IFTTT

Η «Καθημερινή» δημοσίευσε το σχέδιο του Γιάνη Βαρουφάκη για . . . ...

Ενα λεπτομερές plan B είχε αναλάβει, με εντολή του Αλέξη Τσίπρα, να εκπονήσει από τον περασμένο Δεκέμβριο ο τέως υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος είχε στόχο να δημιουργήσει ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, «που  θα ήταν μεν προσδιορισμένο σε ευρώ, αλλά εν μια νυκτί θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια νέα δραχμή». Ο άκρως ενδιαφέρων διάλογος με επενδυτές και στελέχη διεθνών hedge funds έγινε στις 16 Ιουλίου, με συντονιστή τον βαρώνο Νόρμαν Λάμοντ, γνωστό πολιτικό των Βρετανών Συντηρητικών και πρώην υπουργό Οικονομικών επί πρωθυπουργίας Τζον Μέιτζορ, στο πλαίσιο διεθνούς φόρουμ που ασχολείται με αναλύσεις. Από την έναρξη της συζήτησης, ο κ. Βαρουφάκης ενημερώνεται σαφώς ότι «αυτή η συνομιλία καταγράφεται». Παρ’ όλα αυτά, ο τέως υπουργός Οικονομικών περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια το εναλλακτικό σχέδιό του, το οποίο προέβλεπε υποκλοπή των ΑΦΜ, απόέναν παιδικό του φίλο που είχε διορίσει στο υπουργείο για να παρακάμψει την κ. Σαββαΐδου, και ηλεκτρονική εισβολή (χάκινγκ) στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Οταν μετά από σχετική έκκλησή του οι συμμετέχοντες τον διαβεβαιώνουν ότι όσα τους εκμυστηρεύεται στη συζήτηση δεν θα βγουν παραέξω, εκείνοςαπαντάει γελώντας: «Και αν το κάνουν, θα το αρνηθώ, θα το διαψεύσω». 

Από τον Δεκέμβριο είχε ξεκινήσει η προετοιμασία
Η «Καθημερινή» δημοσιεύει αποσπάσματα από τις αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη:«Πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν είχαμε εντολή να βγάλουμε την Ελλάδα από το ευρώ. Αυτό για το οποίο είχαμε εντολή ήταν να διαπραγματευτούμε ένα είδος συμφωνίας με το Eurogroup και την ΕΚΤ, που θα καθιστούσε την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη βιώσιμη. Η εντολή πήγαινε λίγο πιο πέρα, τουλάχιστον κατά την εκτίμησή μου. Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός μάς εξουσιοδότησε να συνεχίσουμε ενεργά και με σθένος αυτήν τη διαπραγμάτευση στο σημείο, κατά το οποίο –αν δεν κατορθώναμε να κλείσουμε μια βιώσιμη συμφωνία– θα έπρεπε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ». 

Σε κάποιο σημείο, ο τ. υπουργός Οικονομικών υπενθυμίζει στην «εικονική» ομήγυρη:«Δεν έχουμε ένα νόμισμα το οποίο μπορούμε να υποτιμήσουμε έναντι του ευρώ, έχουμε το ευρώ». Παράλληλα, εξηγεί το σχέδιο του σκληρού άνδρα του Βερολίνου για ένα Grexit και στη συνέχεια το δικό του: «Ο Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, είναι αποφασισμένος να πετύχει ένα Grexit, έτσι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Επιτρέψτε μου, όμως, να είμαι πολύ ακριβής σε αυτό το σημείο. Ο πρωθυπουργός προτού γίνει πρωθυπουργός και προτού κερδίσει τις εκλογές τον Ιανουάριο μού έδωσε το πράσινο φως να εκπονήσω ένα Ρlan b. Και συγκέντρωσα μια πολύ ικανή ομάδα, μικρή, όπως έπρεπε να είναι, επειδή για προφανείς λόγους έπρεπε να δράσει υπό άκρα μυστικότητα. Αρχίσαμε να εργαζόμαστε από τα τέλη Δεκεμβρίου, ξεκινώντας από τις αρχές Ιανουαρίου για τη δημιουργία της. Αφήστε όμως, αν αυτό σας ενδιαφέρει, να σας περιγράψω κάποια πολιτικά και θεσμικά εμπόδια, που δυσχέραναν την ολοκλήρωση του έργου μας και την ενεργοποίησή του. Το έργο είχε λίγο-πολύ ολοκληρωθεί, είχαμε ένα Ρlan b, αλλά η δυσκολία ήταν να προχωρήσουμε από τους πέντε ανθρώπους, που το σχεδίαζαν, στους χίλιους που θα το υλοποιούσαν. Γι’ αυτό θα έπρεπε να εξασφαλίσω μία ακόμη εξουσιοδότηση, την οποία ουδέποτε έλαβα, αλλά να σας δώσω ένα παράδειγμα: Σχεδιάζαμε σε ένα μεγάλο αριθμό μετώπων, οπότε αναφέρω ένα ενδεικτικά. Πάρτε την περίπτωση των πρώτων λεπτών μετά το κλείσιμο των τραπεζών. Τα ΑΤΜ δεν λειτουργούν και πρέπει να υπάρξει ένα σύστημα παράλληλων πληρωμών, ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί η οικονομία για λίγο, ενώ πρέπει να δοθεί στον πληθυσμό η αίσθηση ότι το κράτος ελέγχει την κατάσταση και πως υπάρχει κάποιο σχέδιο. 

Αυτό που σχεδιάζαμε να κάνουμε είναι το εξής: 
Υπάρχει η ιστοσελίδα της φορολογικής υπηρεσίας, όπως στη Βρετανία και αλλού, όπου πολίτες, φορολογούμενοι μπαίνουν στο σάιτ, χρησιμοποιούν τον κλειδάριθμό τους και μεταφέρουν μέσω web banking χρήματα από τους λογαριασμούς τους στο ΑΦΜ τους, ώστε να πληρώσουν τον ΦΠΑ, τον φόρο εισοδήματος κ.λπ. Σχεδιάζαμε να δημιουργήσουμε μυστικούς λογαριασμούς, συνδεδεμένους με κάθε ΑΦΜ, χωρίς να το πούμε σε κανέναν, ώστε να έχουμε αυτό το σύστημα σε λειτουργία υπό άκρα μυστικότητα. Με το πάτημα ενός κουμπιού θα μας επιτρεπόταν να διανείμουμε pin σε κάθε κάτοχο ΑΦΜ, δηλαδή σε κάθε φορολογούμενο.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση κατά την οποία το κράτος χρωστάει ένα εκατ. ευρώ σε φαρμακευτική επιχείρηση για την αγορά φαρμάκων για λογαριασμό του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Θα μπορούσαμε αμέσως να δημιουργήσουμε μια ψηφιακή μεταφορά σε αυτόν τον λογαριασμό του ΑΦΜ της επιχείρησης και να τους παράσχουμε ένα pin ώστε να μπορέσουν να το χρησιμοποιήσουν ως έναν παράλληλο μηχανισμό πληρωμής, σε οποιονδήποτε άλλο, ενώ παράλληλα να γίνονται και φορολογικές πληρωμές προς το κράτος. Αυτό θα δημιουργούσε ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, δίνοντάς μας λίγο αέρα να αναπνεύσουμε, ενώ οι τράπεζες θα ήταν κλειστές, λόγω της επιθετικής πολιτικής της ΕΚΤ. 

»Αυτό το σχέδιο αναπτύχθηκε πολύ καλά και θα έκανε μεγάλη διαφορά, επειδή πολύ γρήγορα θα μπορούσαμε να το επεκτείνουμε, χρησιμοποιώντας εφαρμογές σε smartphones (apps) και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα παράλληλο σύστημα σε λειτουργία, το οποίο θα ήταν μεν προσδιορισμένο σε ευρώ, αλλά εν μια νυκτί θα μπορούσε να μετατραπεί και σε μια νέα δραχμή».

Λίγο αργότερα, αφηγείται 
«μια συναρπαστική ιστορία, τι είδους δυσκολίες αντιμετώπισα. Ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων στο υπουργείο μου ελέγχεται πλήρως και απευθείας από την τρόικα. Δεν ήταν υπό τον δικό μου έλεγχο ως αρμόδιου υπουργού, αλλά ελεγχόταν από τις Βρυξέλλες. Ο γενικός γραμματέας διορίζεται με μια συγκεκριμένη διαδικασία και ελέγχεται από την τρόικα, όπως και ολόκληρος ο μηχανισμός.

Είναι σαν τα δημόσια έσοδα στο Ηνωμένο Βασίλειο να ελέγχονται από τις Βρυξέλλες· είμαι σίγουρος ότι όπως το ακούτε σας σηκώνεται η τρίχα. ΟΚ, λοιπόν, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα ήταν πως ο Γενικός Γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων, από την άλλη,ελεγχόταν από εμένα, ως αρμόδιο υπουργό. Και διόρισα έναν καλό φίλο μου, παιδικό φίλο μου, που έγινε καθηγητής Τεχνολογικής Πληροφόρησης στο Κολούμπια στις ΗΠΑ. Τον επιστράτευσα επειδή του είχα εμπιστοσύνη να προχωρήσει στην ανάπτυξη αυτού του συστήματος. Κάποια στιγμή, μία εβδομάδα ή λίγο αργότερα αφότου μετακομίσαμε στο υπουργείο, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι έχει τον έλεγχο των μηχανημάτων, του hardware, όχι όμως και του λογισμικού (software). “Το software ανήκει στην τρόικα, που ελέγχει τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Τι να κάνω;”».

Μυστική συνάντηση μεταξύ Βαρουφάκη και ΓΓ Πληροφορικών Συστημάτων
Και προσθέτει ο κ. Βαρουφάκης: «Είχαμε λοιπόν μια συνάντηση, μόνο οι δυο μας, ουδείς άλλος γνώριζε, και εκείνος μου είπε: “Ακου, αν ζητήσω την άδειά τους για να αρχίσω να εφαρμόζω αυτό το σχέδιο, τότε η τρόικα θα μάθει αμέσως ότι σχεδιάζουμε ένα παράλληλο σύστημα. Αλλά εγώ του είπα ότι αυτό δεν μας κάνει, γιατί δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε τα σχέδιά μας σε αυτήν τη φάση. Ετσι τον εξουσιοδότησα, και αυτό δεν πρέπει να το πείτε σε κανέναν, πρέπει να παραμείνει μεταξύ μας...».

Ο συντονιστής του conference call τον διακόπτει: 
«Υπάρχουν σίγουρα κάποιοι που ακούνε αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν θα το πούνε στους φίλους τους». 

Ο κ. Βαρουφάκης συνεχίζει γελώντας: «Ξέρω, ξέρω, ότι δεν θα το κάνουν. Αλλά και αν το κάνουν, θα το αρνηθώ, θα το διαψεύσω. Αποφασίσαμε λοιπόν να χακάρουμε το λογισμικό πρόγραμμα του υπουργείου ώστε να μπορέσουμε να αντιγράψουμε τους κωδικούς της ιστοσελίδας σε ένα μεγάλο υπολογιστή στο γραφείο του (φίλου μου), ώστε να μπορέσει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει το παράλληλο σύστημα πληρωμών». 

Καταλήγει δε πως «...ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε το πράσινο φως από τον πρωθυπουργό, όταν θα κλείναν οι τράπεζες, ώστε να μεταβούμε στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, που δεν ελέγχεται από εμάς, αλλά από τις Βρυξέλλες, και να συνδέσουμε αυτόν τον φορητό υπολογιστή προκειμένου να ενεργοποιήσουμε το σύστημα. Προσπαθώ να σας μεταφέρω το είδος των θεσμικών προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε, των θεσμικών εμποδίων που είχαμε στην προσπάθειά μας να χαράξουμε μια ανεξάρτητη πολιτική για να απαλύνουμε τις συνέπειες από το κλείσιμο των τραπεζών από την ΕΚΤ».

http://ift.tt/1HUB82c

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1S79KWN
via IFTTT

Το χάσμα μεταξύ Ελληνικού και Δυτικού Πολιτισμού

Η Πολιτισμική κατάρρευση

Ο Δυτικός Πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.

Η οικονομική  κατάρρευση που βιώνουμε, αλλά και η κατάρρευση όλων των κοινωνικών δομών, δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών.

Αυτό που καταρρέει είναι ολόκληρο το «Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα»όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου -17ου αιώνα

Ο Δυτικός Πολιτισμός, άρα και η Οικονομία, από τότε ασπάστηκαν τα φιλοσοφικά και επιστημονικά δόγματα αυτής της Επανάστασης τα οποία όμως ήδη έχουν καταρρεύσει κάτω από τα πορίσματα της σύγχρονης Επιστημονικής Σκέψης.

Με βάση τα δόγματα της Επιστημονικής Επανάστασης του 16ου - 17ουαιώνα, το Δυτικό πολιτισμικό ρεύμα αναγόρευσε την ύλη ως πρωταρχικό και μοναδικό αξιακό γεγονός.

Στο βωμό αυτού του αγαθού και των παραγώγων του, ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός, επί αιώνες, θυσίαζε και θυσιάζει ακόμα, το σύνολο των ανθρώπινων αξιών του, ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε ένα υλιστικό και μηχανοκρατικό πολιτισμικό ρεύμα το οποίο κυριάρχησε σε όλο το δυτικό κόσμο, ως μια νέα Δογματική Θεολογία.

Θεός αυτής της θεολογικής δομής είναι η φιλοσοφική έννοια της ύλης. Είναι «πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός».

Οι επί της Γης Απόστολοι και Νομοθέτες του νέου αυτού Θεού είναι οι Χρηματιστηριακοί Οίκοι, οι οποίοι συντάσσουν τις δέκα εντολές, δηλαδή τους κανόνες αγιοσύνης, τους οποίους οι πολίτες πρέπει να τηρούν αν θέλουν να έχουν τις ευλογίες του Θεού της «ύλης».

Το «Άγιο Πνεύμα» αντικαθίσταται από την έννοια του «χρήματος». το οποίο εκπορεύεται από τον θεό της Ύλης ως ανταπόδοση σε εκείνους τους πολίτες που τον υπηρετούν.

Ναοί του Θεού της ύλης, τα χρηματιστήρια και οι τράπεζες.

Το απάνθρωπο αυτό οικονομικό σύστημα το οποίο καταδυναστεύει τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό στηρίχθηκε σε μια παραχάραξη της έννοιας και της πρακτικής έκφρασης της έννοιας της Λογικής.

Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα τις ρίζες αυτού του προβλήματος.

Η έννοια της Λογικής

Ο Δυτικός Πολιτισμός, στη φάση της συγκρότησής του στηρίχθηκε, σε Θεολογικό επίπεδο, στα σκληρά δόγματα του Προτεσταντισμού. Τα θεολογικά αυτά δόγματα επηρέασαν δραματικά την επιστημονική και τεχνολογική συγκρότηση του νεοσύστατου δυτικού πολιτισμού δημιουργώντας το φιλοσοφικό σύστημα του Ορθολογισμού και την ακραία  έκφρασή του, τον Υπερασιοναλισμό.

Βέβαια ο δυτικός Ορθολογισμός, τον οποίο υπηρετούμε μέχρι σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με τον Αριστοτελικό «Ορθό Λόγο» και γενικότερα  με την Ηθική και τις Αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού.

Τι είναι όμως ο Προτεσταντισμός;

Προτεσταντισμός

Προκειμένου να αποφύγουμε προσωπικές ή θεολογικές απόψεις θα αναφερθούμε στην κλασική κωδικοποίηση που έκανε σε κείμενό του ο αμερικανός Βενιαμίν Φραγκλίνος. Πρόκειται για την πιο συνοπτική παρουσίαση των βασικών παραμέτρων της Προτεσταντικής ηθικής και αναφέρονται σε κείμενο του Απόστολος Διαμαντή ο οποίος εργάζεται στο Εργαστήριο Κοινωνικών Επιστημών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάσκει Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

O δεκάλογος του Προτεστάντη

Οι βασικές παράμετροι μπορούν να συνοψισθούν στο βασικό τρίπτυχο«λιτότητα, ακρίβεια, εργατικότητα», που χαρακτηρίζει κάθε καλό προτεστάντη.

Αυτές ακριβώς οι σχέσεις αποτελούν και την θεμελίωση του σχετικού έργου του Μαξ Βέμπερ και είναι οι ακόλουθες:

1. Ο χρόνος είναι χρήμα

Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να υπολογίζεις μόνον αυτά που κερδίζεις κάθε μέρα, αλλά και το κόστος ευκαιρίας. Δηλαδή αυτό που χάνεις, όταν παραμένεις ανενεργός. Επομένως όχι στην ραστώνη και στο χάσιμο χρόνου, διότι έτσι χάνουμε χρήματα.

2. Η πίστωση είναι χρήμα

Δηλαδή εάν κάποιος μου αφήσει στα χέρια μου το χρήμα του- για παράδειγμα μια τράπεζα- με καλούς όρους πίστωσης, τότε έχω ευκαιρία να κερδίσω με καλή χρήση της πίστωσης και με εργασία. Το χρήμα φέρνει χρήμα.

3. Να τηρούμε ευλαβικά τις υποσχέσεις μας

Ο καλός πληρωτής έχει και το πορτοφόλι του δανειστή του. Διότι όποιος είναι γνωστός ότι πληρώνει στην προθεσμία του, όπως ακριβώς το υποσχέθηκε, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να σηκώσει όσο χρήμα θέλει. Είναι ο κανόνας λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όπως λέγεται στην αγορά, η καλή πίστη.

4. Δεν υπάρχουν ασήμαντες πράξεις.

Για τον Προτεστάντη όλα είναι σημαντικά. Και οι πιο καθημερινές πράξεις διαμορφώνουν την εικόνα του ατόμου, την πίστη που έχει στην κοινωνία. Επομένως η εργατικότητά σου αποδεικνύει πως θυμάσαι τις υποχρεώσεις σου, σε παρουσιάζει τίμιο άνθρωπος και αυτό πολλαπλασιάζει την πίστη σου στην αγορά

5. Να ζεις με όσα έχεις.

Δηλαδή να κάνεις υπολογισμό, ώστε να μην ξεφεύγεις ποτέ από τις δυνατότητές σου στην κατανάλωση. Η αποφυγή αυτού του κανόνα είναι όρος απαράβατος της ατομικής, της οικογενειακής και της κοινωνικής ειρήνης. Όλοι πρέπει να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα.

6. Να μην ακολουθείς την παράδοση.

Πρόκειται για μια βασική προτεσταντική ιδέα. Η άρνηση της παράδοσης ξεκινά από την άρνηση της Πατερικής Εκκλησιαστικής Παράδοσης και την αποδοχή μόνον του κειμένου της Βίβλου.

7. Η φιλαργυρία είναι η πηγή όλων των κακών.

Για την προτεσταντική ηθική δεν είναι αποδεκτή μια συμπεριφορά αποθησαυρισμού, αλλά μια συμπεριφορά επένδυσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατανάλωση. Η υπερβολή της συνδυάζεται με την φιλαργυρία. Και έτσι το πρότυπο είναι μια συμπεριφορά ταιριαστή στην προοπτική της επένδυσης και του κέρδους.

8. Η φιλανθρωπία δεν είναι λύση.

Για τον Προτεστάντη η ευθύνη ανήκει στο άτομο. Αυτό έχει τον απόλυτο έλεγχο των πράξεών του, οπότε η φιλανθρωπία συγκρούεται με την βασική ηθική αρχή της ατομικής ευθύνης.

9. Να είμαστε εργατικοί και παραγωγικοί.

Διότι έχουμε τοποθετηθεί στη γη από τον Θεό, για να είμαστε παραγωγικοί και να προστατεύουμε τα δημιουργήματά του. Εφόσον είμαστε κατ’ εικόνα του, θα πρέπει να τον ακολουθήσουμε. Όπως αυτός είναι παραγωγικός και δημιουργικός, έτσι πρέπει να είμαστε και εμείς.

10. Δεν έχουν σημασία τα έργα, αλλά η πίστη.

Αυτή είναι μια βασική ιδέα της προτεσταντικής θεολογίας. Θα σταθούμε ενώπιον του Θεού όχι με τα έργα μας, αλλά με την πίστη μας. Ωστόσο η θεία χάρις δεν είναι κάτι το απαθές, αλλά μια δύναμη που μας σπρώχνει προς την εργασία. Μέσω της εργασίας, που είναι μια ανάγκη, μας μεταδίδεται η παρουσία του Θεού.

Μετά όλα τα προηγούμενα ο Προτεσταντισμός των Δυτικών Κοινωνιών δεν αποτελεί μια θεολογία όπως την αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα, αλλά μια «Οικονομική Θεωρία και αντίληψη» ενδεδυμένη το ένδυμα της Θεολογίας.

Ο Ανορθολογισμός του Δυτικού Πολιτισμού

Απότοκο του δυτικού Προτεσταντισμού είναι ο Δυτικός Ορθολογισμός ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με ότι πιστεύουμε ότι αυτός εκπροσωπεί.

Ο Ορθολογισμός είναι μια πνευματική κατεύθυνση κατά την οποία μοναδική πηγή γνώσης είναι η λογική σκέψη που προέρχεται από τη δύναμη του νου και την αντιληπτική ικανότητα της αίσθησης (sensation) διαμέσου του ορθού λόγου (διάνοι - ratio).

Ο ορθολογισμός στηρίζεται στη Λογική, η οποία όμως δεν είναι ένα σταθερό και δογματικό κατηγόρημα, ενιαίο και αναλλοίωτο σε κάθε γωνιά της Γης, όλες τις ιστορικές περιόδους, αλλά αναπτύσσεται μέσω της ανάπτυξης της Γνώσης. Με λίγα λόγια όσο διαφοροποιείται η Γνώση τόσο διαφοροποιείται και η Ανθρώπινη Λογική.

Η Λογική λοιπόν είναι θέμα Παιδείας.

Με βάση όλα τα προηγούμενα ο Ορθός Λόγος έχει τοπικά, χρονικά, προσωπικά, πολιτισμικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Με λίγα λόγια η έννοια της Λογικής δεν είναι αντικειμενικά προσδιορισμένη στο χρόνο και τον Χώρο.

Μετά όλα τα προηγούμενα το βασικό ερώτημα είναι ένα, «με ποια διαδικασία ο Δυτικός Πολιτισμός προσπαθεί να επιβάλει ενιαία Λογικά κριτήρια για όλες τις κοινωνίες που τον υπηρετούν; Ποιοι είναι οι κανόνες αυτοί και ποιός τους έχει καθορίσει»;

Η απάντηση είναι απλή όταν αναλύσουμε π.χ την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα και την συνδέσουμε με τον δυτικό Προτεσταντικό  δεκάλογο τον οποίο κατέγραψε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, και αναφέραμε προηγουμένως.

«Λογικό είναι κάθε τι το οποίο προσδιορίζεται από την Προτεσταντική λογική. Μια Θεολογική Δομή και λογική, η Προτεσταντική, καθορίζει την Κοινωνική Λογική των ανθρώπινων σχέσεων στον Δυτικό Πολιτισμό.

Όποιος συμφωνεί με αυτήν είναι «Λογικός» και επιβραβεύεται, όποιος διαφωνεί καταδικάζεται.

Υπερασιοναλισμός

Όμως η κατάρρευση και η απανθρώπιση του Δυτικού Πολιτισμού δεν σταμάτησε στα όρια του Ορθολογισμού, αλλά επεκτάθηκε μέσω της επιβολής μιας ακόμα απαράδεκτης και ακραίας φιλοσοφικής προσέγγισης, του Υπερασιοναλισμού.

Σύμφωνα με την φιλοσοφική αυτή αντίληψη, οι θεωρητικές επιστημονικές έννοιες έχουν κάποιο πραγματικό νόημα, μόνο αν καταλήγουν σε κάποια πράξη μέτρησης ως προς ένα καθορισμένο σύστημα μέτρησης.

Όπως αναφέρει ο πατέρας αυτής της φιλοσοφίας Μπρίντζμαν: «Η απαρχή του Υπερασιοναλισμού οδηγεί σε ένα ριζικό μετασχηματισμό των τρόπων σκέψης μας. Δεν επιτρέπεται πια να χρησιμοποιούμε για να σκεφτόμαστε έννοιες που δεν θα ήταν δυνατόν να ορίσουμε με μετρητικούς όρους»

Για να είναι λοιπόν κάτι Επιστημονικά αποδεκτό, πρέπει να επιδέχεται κάποιου είδους αντικειμενική μέτρηση μέσω οργάνων

Το μέτρο δηλαδή είναι σημαντικότερο του μετρούμενου γεγονότος.

Έτσι το ότι το Σύμπαν μπορεί είναι άπειρο και άχρονο, θεωρείται ως μια απορριπτέα ιδέα εφόσον σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα επιδεχόταν κάποια συγκεκριμένη ανθρώπινη μέτρηση. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, σύμφωνα με τον υπερασιοναλισμό, ότι η μελέτη του Σύμπαντος έπρεπε να βρίσκεται εκτός του επιστημονικού πεδίου.

Σύμφωνα λοιπόν με την υπερασιοναλιστική λογική, η μελέτη του χώρου και του χρόνου απλώς συνίσταται στη μέτρηση της συμπεριφοράς ρολογιών και ράβδων μέτρησης ή οποιονδήποτε αντίστοιχων πιο σύγχρονων μετρητικών διατάξεων.

Ο ρόλος των Αξιών

O δυτικός ορθολογισμός και σε προέκταση ο υπερασιοναλισμός τον οποίο υπηρετεί, αποτελεί βέβαια έναν αναγκαίο παράγοντα αντιμετώπισης του αισθητού περιβάλλοντός μας.

Ο Ορθολογισμός όμως πρέπει να αποτελεί μόνο μιαν όψη, την ποσοτική, του πολιτισμού της κοινωνίας μας. Η άλλη όψη, η ποιοτική, συγκροτείται από αξίες, οι οποίες ορθολογικά κρινόμενες δεν έχουν μια πραγματική αντικειμενικότητα.

Οι ανθρώπινες αξίες όμως δεν επιδέχονται μέτρησης με όργανα, άρα είναι αντιεπιστημονικές και απορρίπτονται.

Επειδή όμως έγινε αντιληπτό, ότι η απόρριψη των αξιών θα μηδένιζε τη δυναμική αυτής της φιλοσοφίας στο πλαίσιο της κοινωνίας των ανθρώπων, μέσω της Ορθολογικής σκέψης των «κατασκευαστών» της Λογικής, οι αξίες αντικαθίστανται, αξιωματικά, αλλά και «πονηρά», με συνώνυμες λέξεις με διαφορετικό όμως νόημα. Με τον τρόπο αυτό πίστευαν ότι θα εξυπηρετούνταν τα κοινωνικά, οικονομικά και θεολογικά «συμφέροντα» του  καταρρέοντος δυτικού πολιτισμικού ρεύματος.

Έτσι η έννοια του «φίλου» αντικαθίσταται από την έννοια του  «συνεργάτη», η σχέση με τον οποίο «σχεδόν» τελειώνει με το τέλος της μεταξύ μας επαγγελματικής συνεργασίας.

Η έννοια της «Δικαιοσύνης» αντικαθίσταται από την έννοια της «Νομιμότητας», με την σημείωση όμως ότι το «Νόμιμο» μπορεί να μην είναι και «Ηθικό».

Τέλος η έννοια της «Σπατάλης» αντικαταστάθηκε με την τόσο διαδεδομένη πλέον έννοια της «Ρευστότητας» η οποία καλύπτει ψευδοφιλοσοφικά την κραιπάλη του άκρατου καταναλωτισμού και δανεισμού που μας έχουν φέρει στην σημερινή δραματική κατάσταση.

Το πλέον απαράδεκτο όμως αυτής της φιλοσοφικής αντίληψης είναι ότι επέβαλε την άποψη ότι όλα τα γεγονότα που μπορούσαν να μετρηθούν έπρεπε να μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε  να καθορισθεί ένα κοινό μέτρο μέτρησης.

Ως τέτοιο μέτρο επελέγει το χρήμα…

Επειδή όμως και ο Άνθρωπος αποτελεί ένα μετρούμενο επιστημονικό γεγονός αποτιμήθηκε και αυτός εις χρήμα βάση τον επόμενο μαθηματικό τύπο:

Α = Υn. Pa,n. r

Όπου

Α  είναι η αξία ενός ανθρώπου σε χρήμα,

Υn  είναι η παραγωγικότητα ενός ατόμου ηλικίας (n), ενώ

Pa,n  είναι η πιθανότητα ενός ατόμου ηλικίας (a) να ζει στην ηλικία (n). Τέλος rείναι τα τρέχοντα τραπεζικά επιτόκια.

Με βάση αυτόν τον μαθηματικό τύπο, ζητήθηκαν πριν μερικά χρόνια από την γερμανική κυβέρνηση πολεμικές αποζημιώσεις για το χαμένο ανθρώπινο δυναμικό, αποτιμώντας  την αξία ενός χαμένου εργαζόμενου για 25 χρόνια δουλειάς στα 180 περίπου ευρώ.

Ομοίως στα πλαίσια των πολεμικών αποζημιώσεων κάθε έμβρυο το οποίο λόγω διαφόρων πολεμικών αιτίων πέθανε αποτιμήθηκε για 35 χρόνια πιθανής μέσης ζωής του, σε περίπου 204 ευρώ.

Όπως βλέπουμε η συμπαντική ενιαία ανθρώπινη ύπαρξη μετασχηματίστηκε από την εκφυλισμένη επιστημονική και κοινωνική φιλοσοφία του υπερασιοναλισμού σε χρήμα, όπως ακριβώς και ένα αυτοκίνητο, ένα μπουκάλι κρασί ή ένα πακέτο τσιγάρα.

Ο Δυτικός λοιπόν Ορθολογισμός δεν έχει:

1. Διαχρονική αντικειμενικότητα και

2. Δεν περιέχει Αξίες εφόσον και αυτές, μη επιδεχόμενες μέτρησης με όργανα, δεν έχουν καμιά αποδεδειγμένη μετρούμενη αντικειμενικότητα.

Η υποκρισία του Δυτικού Πολιτισμού

Το ερώτημα όμως που διατυπώνεται σήμερα όλο και πιο έντονα είναι: «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε την ορθότητα των νέων επιστημονικών ιδεών όταν μάλιστα αυτές αποδεικνύονται πειραματικά και πολυεπίπεδα;

Η απάντηση είναι απλή. Η Νέα Επιστημονική Σκέψη ανατρέπει την λογική μιας καταρρέουσας πολιτισμικής δομής δίνοντας στην έννοια των αξιών ένα νέο αποδεικνυόμενο εννοιολογικό περιεχόμενο το οποίο  δημιουργεί νέα πολιτισμικά δεδομένα

Αυτή την ανατροπή αντιμάχεται το Παλαιό μέσω της δήθεν μη κατανόησης των Νέων Επιστημονικών Αληθειών.

Το τέλος του Υπερασιοναλιστικού Δυτικού Πολιτισμού

Όπως γίνεται κατανοητό από όλα τα προηγούμενα, ο ορθολογισμός και ο υπερασιοναλισμός αποτελούν τον κύριο μοχλό κατάρρευσης του Δυτικού πολιτισμού, επειδή οι λεγόμενοι ορθολογιστικοί διοικητικοί κύκλοι :

1. Δεν αντιλαμβάνονται την συνεχή αλλαγή του περιεχομένου του όρου «Λογική» σε επιστημονικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, και το ότι η Λογική διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.

2. Δεν κατανοούν ότι αν η «λογικής» του Ορθολογισμού μας στερεί τις «Αξίες» και την Ανθρωπιά, τότε η φιλοσοφία αυτή πρέπει να ακυρωθεί ως, κοινωνικά επικίνδυνη

Οι τρεις αλήθειες του Νέου Πολιτιστικού Ρεύματος

Οι τρεις αλήθειες του Νέου Πολιτιστικού Ρεύματοςαλλά και της Νέας Λογικής των Αξιών είναι οι επόμενες

Πρώτη Αλήθεια

Για τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη η αισθητή υλική πραγματικότητα, σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποτελεί ένα matrix, δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω των εγκεφαλικών διαδικασιών.

Αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, το μάτι, το αυτί μας, η όσφρησή μας δεν είναι πραγματικότητα, αλλά μια πλάνη των αισθήσεών μας. Η πραγματικότητα των αισθήσεών μας, αυτό το δημιούργημα το οποίο ονομάζουμε φύση ή κόσμο, δεν έχει καμία υπόσταση για τη σύγχρονη φυσική

Η αλήθεια αυτή:

1. Kαταρρίπτει την Λογική της κυριαρχίας της Ύλης και των παραγώγων της ως κυρίαρχο κριτήριο αξιολόγησης των ανθρώπων, των κοινωνιών και των έργων τους .

2. Η οικονομία και τα υλικά αγαθά καταλαμβάνουν  την αξία που τους αναλογεί δίνοντας απλά στον Άνθρωπο την δυνατότητα επίτευξης της πνευματικότητάς του .

3. Το «Μέτρο» αντικαθιστά τον πληθωρισμό των πλαστών αναγκών  οι οποίες εξυπηρετούν απλά το κέρδος των λίγων και την ένδεια των πολλών

4. Η κοινωνική καταξίωση και η «ευτυχία» είναι αποτέλεσμα του «Είμαι» και όχι του «Έχω»

Δεύτερη αλήθεια

Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρεύμα είναι ή έννοια της Ολικότητας. Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη.

Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι Ένα, μια απέραντη ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα

Η Ολικότητα συντρίβει την έννοια της διαίρεσης των πάντων σε ατομικότητες. Μια διαίρεση που ευνοεί την αποξένωση των ανθρώπων και την συντριβή κάθε ανθρώπινης ψυχικής επαφής με τους γύρω μας.

Αποδεικνύει την ανάγκη της συλλογικότητας έναντι του ατομικού συμφέροντος, μια ανάγκη που αποτελεί τη βάση της Δημοκρατίας.

Με τον τρόπο αυτό δίνει ένα νέο νόημα σε Συμπαντικές Αξίες όπως η Αγάπη, η Αλληλεγγύη, ο Αλτρουισμός, η Θυσία.

Η τρίτη αλήθεια

Η Τρίτη αλήθεια είναι ο νόμος δράσης αντίδρασης που μας διδάσκει ότι, μέσα σε μια ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω σε κάποιο συμπαντικό μέρος, δημιουργεί την αυτόματη και ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου της Δημιουργίας πάνω σε μας

Με λίγα λόγια ότι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας.

Οι πολιτισμοί δεν αλλάζουν λόγω της καλής θέλησης των διοικητικών δομών, μέσω νόμων και διαταγμάτων.

Οι πολιτισμοί αλλάζουν μόνο αν το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών επιτρέψει την κατανόηση των συντελεσθέντων αλλαγών.

Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στρέφονται οι προσπάθειές μας.

Ο επιστήμονας τη στιγμή της μεγάλης πολιτισμικής κρίσης πρέπει να τολμήσει να αποτελέσει  τον ισχυρό βραχίονα ξεπεράσματός της, εκφραζόμενος ελεύθερα, ασχέτως του κοινωνικού και επαγγελματικού κόστους που πολλές φορές είναι αβάσταχτο.

 

Δρ Μάνος Δανέζης

Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής ΕΚΠΑ

 

Πηγή...

 

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1JnZlQI
via IFTTT

Ο Μύθος του Ερμαφρόδιτου - αποσυμβολισμός

Όπως  ήδη ανέφερα στην Μυθαγωγία ο  Ερμαφρόδιτος παρουσιάζεται στην Ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία και τέχνη ως το ον που έχει ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά και των δύο φύλων.  

Ήταν  γιος του Ερμή και της Αφροδίτης τον οποίο ανέθρεψαν οι νύμφες στις σπηλιές του όρους Ίδη της Φρυγίας. Στο πρόσωπό του αντιφέγγιζε η χάρη και η ομορφιά και των δύο γονέων του, από τους οποίους πήρε και το όνομά του. Όταν έγινε δεκαπέντε χρόνων, εγκατέλειψε το βουνό όπου μεγάλωσε για να περιπλανηθεί στη Μικρά Ασία και να γνωρίσει καινούργια μέρη.  Πέρασε από πόλεις της Λυκίας, καθώς και από την Καρία, όπου σταμάτησε να ξεκουραστεί σε μια πηγή που ονομαζόταν Σαλμακίς, τα νερά της οποίας σχημάτιζαν λίμνη.

Η ομώνυμη νύμφη της πηγής, η φιλάρεσκη Σαλμακίς, μαγεύτηκε από την ομορφιά του νέου και τον ερωτεύτηκε παράφορα.  Ο Ερμαφρόδιτος όμως έμεινε ασυγκίνητος και αδιάφορος μπροστά στο ερωτικό πάθος της. Όταν εκείνη ένιωσε πως οι προσπάθειές της να τον κατακτήσει απέβαιναν μάταιες, προσποιήθηκε την αδιάφορη και απομακρύνθηκε από την πηγή. Ο Ερμαφρόδιτος, νομίζοντας ότι έμεινε μόνος, βούτηξε στο νερό της πηγής. Η Σαλμακίς όμως, που είχε κρυφτεί σε ένα γειτονικό θάμνο και παρακολουθούσε τις κινήσεις του νέου, βλέποντάς τον ανυπεράσπιστο μέσα στο βασίλειό της, βούτηξε και αυτή στην πηγή.

Ο Ερμαφρόδιτος, όσο και αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να ξεφύγει από την αγκαλιά της νύμφης, που τυφλωμένη από το πάθος παρακάλεσε τους θεούς να μη χωρίσουν ποτέ οι δυο τους. Οι θεοί πραγματοποίησαν την επιθυμία της και συνένωσαν τα δύο σώματα σε ένα, δημιουργώντας ένα καινούργιο ον με διττή φύση, ούτε ξεκάθαρα γυναικεία ούτε ξεκάθαρα ανδρική. Ο Ερμαφρόδιτος, καθώς ένιωθε το σώμα του να αφομοιώνεται με το θηλυκό, καταράστηκε την πηγή και παρακάλεσε τους γονείς του όποιος άντρας πέφτει στα νερά της να χάνει τον ανδρισμό του και να εκθηλύνεται. Ο Ερμής και η Αφροδίτη εισάκουσαν την παράκληση του γιου τους και έδωσαν στην πηγή τη μυστηριώδη αυτή δύναμη.Ας εξετάσουμε τώρα και  την  «εσωτερική παράδοση»  στην οποία γίνεται συμβολικά αναφορά  στο  αρχέγονο  ερμαφρόδιτο στάδιο τόσο της κοσμογονίας όσο και της «ανθρωπογονίας».

Στην Ορφική Κοσμογονία ο  Ηρικαπαίος ή και Ηρικεπαίος ήταν ερμαφρόδιτο ον το οποίο και χαρακτηριζόταν κυρίαρχη πρωτόγονη και ζωοδότης δύναμη του κόσμου. Κατά την κοσμογονία δημιουργήθηκε στην αρχή ο Χρόνος και εξ αυτού η δυάδα Αιθήρ και Χάος, τα οποία μετά του κοσμογονικού Ωού (αυγού) παρήγαγαν την πρώτη θεϊκή τριάδα. Στη συνέχεια από τη γονιμοποίηση του Ωού προήλθαν ο Έρως, ο Φάνης (δηλαδή ο θεός του φωτός) και ο Μήτις (ο θεός της σκέψης, της φρόνησης) που αποτέλεσαν έτσι τη δεύτερη θεϊκή τριάδα.

Στην Ερμητική παράδοση σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, ο πατέρας Νους του κόσμου  ήταν  αρσενικοθήλυκος ζωή και φως, από τον οποίο ξεπηδά ο «Λόγος».  Ο κόσμος του φωτός είναι το αρχέτυπο του αισθητού κόσμου, ο οποίος δημιουργείται από το κατώτερο μέρος του,  ύστερα από απόφαση του Θεού και δια της συμμετοχής του «Λόγου»,  υιού του Θεού.

Στην συνέχεια ο πατέρας Νους  γέννησε  έναν  άλλο δεύτερο δημιουργό  Νου, ο οποίος μέσω του «Λόγου» δημιουργεί τον δικό μας αισθητό κόσμο, που υπακούει  στους κανόνες της Ειμαρμένης. Καθήκον του κατώτερου αισθητού κόσμου είναι να μιμείται τον ιδεατό (αρχέτυπο). Ο «Λόγος» με τον δημιουργό «Νού», θέτουν σε κίνηση τους επτά κύκλους, του πυρός.

«Ο Νους-Θεός που είναι αρσενικό-θηλυκός, ζωή και φως μαζί, γέννησε με έναν λόγο, άλλον δημιουργό Νου, ο οποίος είναι Θεός της φωτιάς και του πνεύματος και ο ενιαίος δημιουργός επτά διοικητών που περιέχουν σε κύκλους τον αισθητό κόσμο και η διοίκησή τους καλείται Ειμαρμένη και αμέσως από τα κατώτερα στοιχεία (του Θεού) ξεπήδησε ο Θεϊκός Λόγος στην περιοχή της καθαρής φυσικής δημιουργίας κι ενώθηκε με τον δημιουργό Νου (προς τον οποίον είναι ομοούσιος)....... Και ο δημιουργός Νους μαζί με τον Λόγο, που περιβάλλει τους κύκλους και τους κάνει να στριφογυρίζουν με κραδασμούς στριφογύρισε τα δικά του δημιουργήματα και τα άφησε να στρέφονται από απροσδιόριστο χρόνο και θα συνεχίσουν να στρέφονται διαρκώς χωρίς τέλος». Λόγοι, Ι 9,10.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα» του Θεού. Η δημιουργία του ανθρώπου ξεκινάει με την δημιουργία του ανθρώπου αρχέτυπο, που τον δημιουργεί ο πρωταρχικός Νους κατ’ εικόνα του πατέρα:

«Κι ο πατέρας όλων ο Νους, που είναι ζωή και φως, γέννησε τον άνθρωπο, ίσον με τον εαυτό του, τον οποίον αγάπησε ως γέννημα δικό του. Και ήταν πανέμορφος ο άνθρωπος γιατί είχε την εικόνα του πατέρα του. Επειδή ο Θεός αγάπησε την ίδια του την μορφή, του παρέδωσε όλα τα δημιουργήματα ». Λόγοι, Ι 12-15

Η δημιουργία του ανθρώπου γίνεται με την δημιουργία του ανθρώπου –αρχέτυπο, που τον δημιουργεί ο πρωταρχικός Νους κατ’ εικόνα του πατέρα. Στην συνέχεια και ο άνθρωπος συμμετέχει στην δημιουργία. Αρχικά ο άνθρωπος δεν είχε φύλο ήταν αρσενικοθήλυκος κάτι που συναντάμε επίσης στην αρχαιοελληνική γραμματεία τόσο στον Ησίοδο όσο και τον Πλάτωνα 

«Οι ψυχές παιδί μου, Ώρε έχουν όμοια φύση, καθότι προέρχονται από τον ίδιο τόπο, όπου τις πλάθει ο δημιουργός, και δεν είναι ούτε αρσενικές ούτε θηλυκές. Διότι η διάκριση αυτή γίνεται στα σώματα και όχι στα ασώματα.» Από τον Λόγο του Ερμή προς τον Τατ, απόσπασμα 24, 8

«Όταν επληρώθη η περίοδος, λύθηκε ο δεσμός που συγκρατούσε τα πάντα με την θέληση του Θεού. Έτσι όλα τα ζώα που ήταν αρσενικοθήλυκα κι ο άνθρωπος μαζί, διαλύθηκαν κι άλλα έγιναν αρσενικά κι άλλα θηλυκά. Και τότε ο Θεός είπε άγιο λόγο. Αυξάνεστε και πληθύνεστε όλα τα κτίσματα και τα δημιουργήματα».Ποιμάνδρης Ι, 18.

Ο άνθρωπος - αρχέτυπο διαπερνόντας τους πλανητικούς κύκλους παρουσιάστηκε στην φύση,  και εισέρχεται την ύλη. Κάτι όμως που είχε ως συνέπεια την πτώση του, διότι ως Νάρκισσος αγάπησε την μορφή του, την αντανάκλασή του στον υλικό κόσμο, και συνειδητά επέλεξε να κατοικήσει στην άλογη μορφή.

«... Και τότε ο άνθρωπος είδε στην κατώτερη φύση την ωραία μορφή του Θεού κι όταν είδε το απέραντο κάλλος κι όλη την ενεργητικότητα των διοικητών να ενώνονται στην μορφή του Θεού, εκείνος μειδίασε από αγάπη, γιατί είδε την υπέροχη μορφή του ανθρώπου να αντανακλάται στο νερό και στην σκιά του πάνω στην γη. Κι αυτός βλέποντας την όμοια με αυτόν μορφή στο νερό την αγάπησε και θέλησε να κατοικήσει σε αυτήν. Κι αμέσως η βουλή έγινε ενέργεια και κατοίκησε στην άλογη μορφή. Και για αυτόν τον λόγο ο άνθρωπος είναι διπλός από όλα τα ζώα της γης: θνητός κατά το σώμα κι αθάνατος στην ουσία του».Λόγοι, Ι 12-15

 

 Εξαιτίας της πτώσης του ο άνθρωπος έχει διπλή φύση, θνητός ως προς το σώμα και αθάνατος ως προς τη ουσία του.   Ο άνθρωπος που έχει επίγνωση της αθάνατης φύσης του, προχωράει προς την γνώση του υπέρτατου αγαθού και την ένωση με τον Θεό, που γίνεται με την ενδοσκόπηση, ενώ ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε το σώμα του παραμένει στο σκοτάδι και τον θάνατο. Με τον θάνατο βέβαια δεν καταστρέφεται τίποτα απλώς γίνεται μια διάλυση των υλικών στοιχείων.

«-Δεν παθαίνουν πατέρα,  τα ζώα που βρίσκονται μέσα σε αυτό (Θείο) και είναι μέρη του;

-Κράτα τον λόγο σου τέκνο μου, γιατί πλανάσαι  στην  ονομασία των  φαινομένων. Δεν πεθαίνει τίποτα τέκνο μου, αλλά ως σύνθετα  σώματα, διαλύονται.  Η διάλυση δεν είναι θάνατος, αλλά διάλυση του κράματος. Και διαλύεται όχι για να χαθεί αλλά για να γίνει κάτι νέο. Γιατί  ποια είναι η ενέργεια της ζωής: Δεν είναι η κίνηση; Και υπάρχει τίποτα ακίνητο στον κόσμο; Τίποτε, παιδί μου.

-Ούτε η  Γη δεν είναι  ακίνητη πατέρα κατά την γνώμη σου;

-Όχι παιδί μου. Η γη είναι και πολυκίνητος από μόνη της και στάσιμη. Πόσο γελοίο είναι να λέμε την τροφό των πάντων  ακίνητη, αυτή που βλασταίνει και γεννάει τα πάνα.

-Είναι αδύνατο να βλασταίνει κάτι δίχως να κινείται…(… )

Τέκνο μου, ο κόσμος ως σύνολο είναι αμετάβλητος , αλλά τα μέρη του είναι μεταβλητά, ενώ τίποτα δεν είναι φθαρτό και τίποτα δεν χάνετε. Μόνο οι ορισμοί μπερδεύουν τους ανθρώπους.  Δεν είναι η γένεση ζωή, αλλά η αίσθηση, ούτε ο θάνατος αλλά λήθη». Λόγοι ΙΒ, 17,18

Η ψυχή απελευθερώνεται και αναβαίνει περνώντας από τις εφτά σφαίρες αφήνοντας όλα της τα πάθη έως  ότου φτάσει  στην όγδοη φύση και την ένωση της με τον Θεό.

«Η ασεβής ψυχή μένει στην ίδια ουσία, κολάζεται από αυτήν και ζητάει γήινο σώμα για να εισέλθει. Σε ζώου σώμα δεν χωράει ανθρώπινη ψυχή και η Θέμιδα δεν επιτρέπει η ανθρώπινη ψυχή να εκπέσει σε αλόγου ζώου σώμα. Νόμος του Θεού είναι για να προφυλάσσει την ανθρώπινη ψυχή από μία τέτοια ύβρη». Λόγοι, X, 19.

Σύμφωνα με την «εσωτερική παράδοση» η εξέλιξη του ανθρώπου προχωρά μέσα από Επτά Κοσμικές Περιόδους που αντιστοιχούν σε διαδοχικές «καταστάσεις» από τις οποίες περνά  η Γη όσο και τα όντα που ζουν σε αυτή, συνεπώς και  ανθρωπότητα από το πνεύμα πρός την Ύλη.  (Ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέραι»  αναφέρει πως υπήρχαν πέντε έως  τώρα γένη της ανθρωπότητας, χαρακτηρίζοντάς τα κατά σειρά φθίνουσας αξίας μετάλλων: Πρώτο είναι το «Χρυσό» Γένος, όπου οι άνθρωποι ζούσαν σαν τους θεούς χωρίς μόχθο, βάσανα και γηρατειά. Δεύτερο το «Αργυρό» Υπερβόρειοι-Ουρανός, τρίτο το «Χάλκινο» Λεμούρειοι-Κρόνος, τέταρτο το Γένος των Ηρώων Άτλαντες-Δίας και πέμπτο το «Σιδερένιο» Γένος, το πιο «άθλιο» απ’ όλα, το δικό μας). 

 

Εμείς βρισκόμαστε τώρα στην τετάρτη Κοσμική Περιόδο. Έχουν προηγηθεί η «Κρόνια», η «Ηλιακή» και η «Σεληνιακή» και θα ακολουθήσει η περίοδος του «Δία», της «Αφροδίτης» και του «Ηφαίστου», κατά τις οποίες η ανθρωπότητα θα γίνεται διαρκώς πνευματικότερη. Οι τρεις προηγούμενες αλυσίδες αντιστοιχούν συμβολικά στην «ορυκτή», «φυτική» και «ζωική» εξέλιξη του ανθρώπου και κατ’ αυτές εμφανίστηκαν διαδοχικά τα στοιχεία Φωτιά, Αέρας και Νερό.

Το πρώτο γένος των ανθρώπων, το κατεξοχήν Θείο ή «Χρυσό» ήταν καθαρά αιθερικό αποτελούμενο από τα αστρικά σώματα των «Σεληνιακών Προγόνων» πάνω στα οποία άρχισε να δομεί η Φύση του υλικό σώμα του ανθρώπου.

Το δεύτερο γένος (Υπερβόρειοι) ήταν άφυλο ενώ το τρίτο (Λεμούρειοι) ερμαφρόδιτο. Στα μέσα περίπου αυτού του τρίτου γένους των Λεμουρείων έγινε ο διαχωρισμός των φύλων ή «η πτώση στη γέννηση» και ο προηγουμένως ερμαφρόδιτος άνθρωπος, ο οποίος πολλαπλασιαζόταν μέχρι τότε μόνο με τη θέλησή του, απέκτησε φύλο και χρειαζόταν πια για την αναπαραγωγή του τη συνεύρεσή του με ένα ον του αντιθέτου φύλου. Στα προηγούμενα γένη ο πολλαπλασιασμός ήταν αγενής (ασεξουαλικός) είτε με τη στερέωση ενός «εκτοπλασματικού» σώματος που πρόβαλλε ο γονέας ή με εκβλάστηση, ή με «ιδρωτογέννηση» ή με άγνωστες σε μας μορφές ωοτοκίας.Σύμφωνα με αυτή την παράδοση,  η τελευταία ερμαφρόδιτη ανθρωπότητα είχε τέσσερα χέρια και δύο πρόσωπα και την ικανότητα της κυκλοτερούς όρασης (μπρος και πίσω). Μπορούμε έτσι να καταλάβουμε τις παράξενες Ινδουιστικές θεότητες με τα τέσσερα χέρια ή την παράδοση για τους Κύκλωπες (=κύκλος + ώψ-μάτι, δηλαδή ετυμολογικά οι έχοντες κυκλοτερή όραση) και τον εκφυλισμό του τρίτου ματιού της «πλάτης» μας μετά τη πτώση των Ερμαφρόδιτων, οπότε αυτό τελικά αποσύρθηκε με τα χρόνια μέσα στο κεφάλι μας και αποτελεί τη σημερινή υπόφυση. 

 

Ας δούμε πως περιγράφει στο Συμπόσιο ο Πλάτωνας  το αρχέγονο αυτό όν:

«… υπήρχε λοιπόν τότε το ανδρόγυνο, που και στην εμφάνιση και στο όνομα αποτελούσε συνδυασμό του αρσενικού και του θηλυκού" τώρα όμως δεν υφίσταται πια αλλά το όνομα χρησιμεύει σαν βρισιά. Έπειτα ολόκληρο το σώμα κάθε ανθρώπου ήταν στρογγυλό, έχοντας ολόγυρα τη ράχη και τα πλευρά. Χέρια είχε τέσσερα και πόδια ίσα με τα χέρια, και πρόσωπα δύο πάνω από κυκλικό αυχένα, ολόιδια μεταξύ τους. Κεφάλι ένα πάνω από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονταν το ένα απέναντι στο άλλο και αυτιά τέσσερα και διπλά γεννητικά όργανα, και όλα τα άλλα όπως θα μπορούσε κανείς από αυτά να εικάσει.Προχωρούσε λοιπόν και όρθιο όπως και τώρα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση ήθελε, αλλά και όταν επιθυμούσε να τρέξει γρήγορα, όπως οι ακροβάτες, που φέρνοντας τα πόδια επάνω κινούνται κυκλικά, έχοντας τότε οχτώ σκέλη, στηριζόταν σ' αυτά και μετακινούνταν γρήγορα κυκλικά. Και ήταν τρία τα γένη και τέτοια, γιατί το αρσενικό γεννήθηκε αρχικά από τον ήλιο, το θηλυκό από τη γη κι εκείνο που μετείχε και των δύο από τη σελήνη, γιατί και η σελήνη μετέχει και των δύο. Ήταν δε κυκλικά, και αυτά και η πορεία τους, γιατί ήταν όμοια με τους γονείς τους και ήταν φοβερά ως προς τη δύναμη και τη σωματική τους αντοχή και είχαν πολύ μεγάλη έπαρση.

 Τα έβαλαν μάλιστα και με τους θεούς, και αυτό που λέει ο Όμηρος για τον Εφιάλτη και για τον Ώτο, για εκείνους το λέει, το ότι δηλαδή προσπάθησαν να ανεβούν στον ουρανό για να επιτεθούν στους θεούς. Ο Ζευς τότε και οι άλλοι θεοί σκέφτονταν τι πρέπει να τους κάνουν και δεν έβρισκαν λύση, γιατί δεν μπορούσαν ούτε να τους σκοτώσουν και, όπως τους Γίγαντες, να τους κατακεραυνώσουν για να αφανίσουν το γένος τους (γιατί έτσι οι τιμές προς αυτούς και οι θυσίες των ανθρώπων θα χάνονταν), ούτε όμως και να τους αφήσουν να παρεκτρέπονται.Τέλος ο Ζευς σκέφτηκε κάτι και τους λέει: Μου φαίνεται, είπε, πως μηχανεύτηκα έναν τρόπο ώστε και να διατηρηθούν οι άνθρωποι και να πάψει ο εκτραχηλισμός τους, αφού θα έχουν γίνει ασθενέστεροι. Τώρα λοιπόν αυτούς, είπε, θα τους κόψω τον καθένα στη μέση, κι έτσι και ασθενέστεροι θα είναι και χρησιμότεροι σ' εμάς, γιατί θα είναι πολυπληθέστεροι. Και θα βαδίζουν όρθιοι πάνω στα δύο σκέλη.

 Αν όμως εξακολουθήσουν να παρεκτρέπονται και δεν θελήσουν να ησυχάσουν, και πάλι είπε, θα τους κόψω στα. δύο, ώστε να περπατούν πάνω στο ένα πόδι σα να παίζουν κουτσό. Αφού τα είπε αυτά, έκοψε τους ανθρώπους στη μέση, όπως εκείνοι που κόβουν τα μούσμουλα για να τα ξεράνουν, ή όπως εκείνοι που κόβουν τα αβγά με μια τρίχα. Και όποιον έκοβε, έβαζε τον Απόλλωνα να του γυρίζει το πρόσωπο και τον μισό λαιμό προς την τομή, ώστε βλέποντας το κόψιμό του να γίνει ο άνθρωπος φρονιμότερος και τον έβαζε να γιατρέψει και τα άλλα.

Αυτός λοιπόν του γύριζε το πρόσωπο και, τραβώντας από παντού το δέρμα προς αυτό που λέμε τώρα κοιλιά, όπως τα σουρωτά πουγκιά, το έδενε στη μέση της κοιλιάς αφήνοντας ένα στόμιο, αυτό που λέμε αφαλό. Και τις άλλες ρυτίδες τις πολλές τις λείαινε και διάρθρωνε τα στήθη έχοντας ένα όργανο παρόμοιο μ' εκείνο που χρησιμοποιούν οι τσαγκάρηδες για να λειαίνουν τις ρυτίδες των δερμάτων γύρω από τα καλαπόδια. Άφησε όμως λίγες, αυτές που βρίσκονται γύρω από την κοιλιά και τον αφαλό, για να αποτελούν ανάμνηση του παλιού παθήματος. Επειδή λοιπόν η φύση διχοτομήθηκε, ποθώντας το καθένα το μισό του, πήγαινε μαζί του.

Και τυλίγοντας τα χέρια του ο ένας γύρω από τον άλλον και αγκαλιασμένοι μεταξύ τους, θέλοντας να ξαναενωθούν, πέθαιναν από την πείνα και την απραξία, γιατί δεν ήθελαν να κάνει τίποτα ο ένας χωρίς τον άλλον. Και όποτε πέθαινε το ένα από τα δυο μισά και παρέμενε το άλλο, εκείνο που παρέμενε επιζητούσε άλλο και αγκαλιαζόταν μαζί του, είτε τύχαινε να είναι το ήμισυ μιας ολόκληρης γυναίκας (αυτό που τώρα ονομάζουμε γυναίκα), είτε ενός άντρα, και έτσι χάνονταν. Τους λυπήθηκε όμως ο Ζευς και μηχανεύτηκε κάτι άλλο, μεταθέτοντας τα γεννητικά τους όργανα μπροστά γιατί προηγουμένως τα είχαν κι αυτά προς τα έξω και η γονιμοποίηση και η γέννηση γινόταν όχι επάνω τους αλλά στη γη, όπως και στα τζιτζίκια.

Τα μετέθεσε λοιπόν έτσι αυτά μπροστά και έκανε ώστε μ' αυτά να γίνεται η γονιμοποίηση μέσα τους, με το αρσενικό μέσα στο θηλυκό, ώστε με το αγκάλιασμα, αν τύχει να είναι ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα, να γίνεται γονιμοποίηση και να αναπαράγεται το γένος, ή αν είναι άντρας με άντρα, να επέρχεται κορεσμός από τη συνουσία και να υπάρχουν παύσεις, και να στρέφονται στις δουλειές τους και να ασχολούνται με τα διάφορα ζητήματα της ζωής.

Είναι λοιπόν από τόσο παλιά ο έρωτας έμφυτος στους ανθρώπους και τους επαναφέρει στην αρχαία φύση, και επιχειρεί να κάνει από τα δύο ένα, και να γιατρέψει την ανθρώπινη φύση. Ο καθένας λοιπόν από μας είναι κομμάτι ανθρώπου, σαν κομμένος από ένα στα δύο, όπως οι γλώσσες τα ψάρια, κι αναζητεί πάντοτε ο καθένας το κομμάτι που του λείπει…»

Θα μπορούσε να πεί κανείς πως και σε Ψυχολογικό επίπεδο  η αναζήτηση του άλλου μισού που αναφέρει ο Πλάτωνας, βρίσκει την έκφραση του μέσα από την θεωρία του  Carl Jung  Animus και Anima. Σύμφωνα με αυτή τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες έχουν μέσα τους στοιχεία και του αντίθετου φύλου. Κάθε άντρας έχει και μια θηλυκή πλευρά και κάθε γυναίκα έχει ασυνείδητα αρσενικά χαρακτηριστικά. Το θηλυκό αρχέτυπο στον άντρα αποκαλείται «Anima», ενώ το αρσενικό αρχέτυπο στη γυναίκα αποκαλείται «Animus».

 

Πηγή...

 

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1JD2198
via IFTTT

Η Δημοκρατική Ολιγαρχία και η Ελληνική Υποχρέωση

Είναι πλέον εμφανές σε όλους μας ότι εδώ και αρκετά χρόνια αυτό που ονομάζουμε «δυτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία» αποκλίνει δραματικά από τους βασικούς κανόνες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, την οποία υποτίθεται ότι αποδέχεται ως βάση της συγκρότησής της. Δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να υποστηρίξουμε ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα προσεγγίζει το «Ολιγαρχικό», με μια βασική διαφορά. Επιτρέπει στους πολίτες, μέσω διαφανών εκλογικών διαδικασιών, να επιλέγουν δημοκρατικά την ολιγαρχική ομάδα της αρεσκείας τους, καθώς και τα πρόσωπα που θα την πλαισιώσουν. Το σύστημα αυτό, πολλές φορές, ολισθαίνει σε μοναρχικό, όταν ο πρώτος τη τάξει της ομάδας εξουσίας πιστέψει στην «ενός ανδρός αρχή», επιβάλλοντας τη θέληση και τις επιλογές του με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο. 

Σε ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα, έννοιες όπως αυτές του «κοινωνικού ελέγχου», της «διαφάνειας», της «συμμετοχής», του «δικαίου», της«ισονομίας» και της «ισοπολιτείας» των «ίσων ευκαιριών», όπως και τόσες άλλες, χάνουν το νόημά τους. Αποτελούν απλώς «κούφια» νοήματος λόγια, τα οποία διατυπώνονται απλώς από συνήθεια, ή για λόγους εντυπωσιασμού και προπαγάνδας, στην προσπάθεια διαιώνισης του συστήματος της «Δημοκρατικής Ολιγαρχίας». και των προσώπων που την συγκροτούν.

Στα πλαίσια μιας τέτοιας πολιτικής συγκρότησης, οι πολίτες διαπαιδαγωγούνται αντιδημοκρατικά στο όνομα της Δημοκρατίας. Δεν συνειδητοποιούν ότι οι εκλεγέντες αντιπρόσωποί τους δεν μεταφέρουν τις λαϊκές απόψεις και διεκδικήσεις, αλλά αποτελούν κομματικούς παράγοντες, οι οποίοι, τις περισσότερες φορές, υπακούουν τυφλά και υστερόβουλα στα κελεύσματα του αρχηγού, των βαρόνων και των οπλαρχηγών της ολιγαρχικής ομάδας εξουσίας.

Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας «πνίγει» τους πολίτες που την συνειδητοποιούν αναγκάζοντάς τους να διεκδικούν τα δίκαια ή άδικα δικαιώματά τους από την πολιτεία, πολλές φορές, βίαια και εξωθεσμικά. Τι άλλο όμως θα μπορούσαν να κάνουν, όταν οι αντιπρόσωποί τους πολιτεύονται μεν, αλλά ενίοτε βουλεύονται;

Η απειλούμενη Δημοκρατία

Όπως αναφέρει ο JonathaIsrael, καθηγητής της Σχολής Ιστορικών Σπουδών του Institute of Advanced Study του Πανεπιστημίου του Princeton σε συνέντευξή του στον Β. Μουρδουκούτα, στην εφημερίδα «Καθημερινή» (Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2005 σ.5): «…Η κοινωνική συγκρότηση είναι εσωτερική και αφορά δύο διαφορετικές δυτικές πολιτικές παραδόσεις. Από τη μία πλευρά έχουμε μια γνήσια δημοκρατική παράδοση η οποία απειλείται, ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε μια κίβδηλη, χαλκευμένη ψευδο-δημοκρατική ρητορική, διευθυνόμενη από ιμπεριαλιστές και πολυεθνικές εταιρίες, φορείς που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την υπεράσπιση αξιών όπως η ατομική ελευθερία, αλλά κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους εκμεταλλευόμενοι απλοϊκά συναισθήματα  δίχως να τα πιστεύουν. Η ενδογενής σύγκρουση αξιών είναι πασίδηλα το μόνο δεδομένο. Η δέσμη των ιδεών του ριζοσπαστικού διαφωτισμού έχει διαβρωθεί επικίνδυνα. Οι νέες μορφές διακυβέρνησης, οικονομικής δραστηριότητας, δημοσιογραφίας και τηλεόρασης, συνιστούν παράγοντες που διαβάλλουν και αποδυναμώνουν σημαντικές πλευρές της αληθινής Δημοκρατικής ζωής. Την ίδια στιγμή και με τις ίδιες αρνητικές επιπτώσεις, νέοι μηχανισμοί, συγκροτούν και επιβάλλουν νεότευκτες κοινωνικές και πολιτικές ιεραρχίες. Αυτή είναι η κατάσταση των πραγμάτων σήμερα,. αυτή είναι  η κυρίαρχη ιδεολογία, και αυτές είναι  οι αντίξοες συνθήκες στις οποίες καλείται για μια ακόμα φορά να προβάλει σθεναρή αντίσταση ο ριζοσπαστικός διαφωτισμός.

Η Ελληνική υποχρέωση

Όσον αφορά την Ελλάδα, αλλά και όλα τα μικρά κράτη της περιφέρειας του δυτικού κόσμου, τα προηγούμενα προβλήματα έχουν πάρει έναν δραματικό χαρακτήρα. Η προσπάθεια επαναχάραξης των σφαιρών επιρροής στον κόσμο μέσω της συμφωνίας της Μάλτας και τα καλπάζοντα υπερεθνικά οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα, αποτελούν το ιδανικό πεδίο ανάπτυξης μιας «ολιγαρχικής δημοκρατίας».Αυτό όμως που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι για την κατάσταση αυτή δεν φταίνε τα πρόσωπα, αλλά το πολιτικό σύστημα το οποίο έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και θα πρέπει επιτέλους να ανανεωθεί. Η ανανέωση αυτή δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται σε μιαν απλή αντιγραφή άλλων δυτικών συστημάτων, τα οποία δεν έχουν λάβει υπ’ όψη τους τις ελληνικές ιδιαιτερότητες.

Η Ελλάδα γέννησε την ανόθευτη Δημοκρατία, τη βάση των Δυτικών Δημοκρατιών, και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποτελεί το θεματοφύλακα των βασικών αξιών της. Είναι υποχρέωσή της, αντί να αναπαράγει την Ολιγαρχική Δημοκρατία άλλων δυτικών κρατών, να κάνει προτάσεις ανατροπής και αντικατάστασής της από μια γνήσια Δημοκρατία, εναρμονισμένη με την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και συνεπή με τα βασικά και απαράβατα δημοκρατικά δεδομένα. Τη Δημοκρατία αυτή, η οποία θα πρέπει να διέπεται από μια σειρά βασικών δημοκρατικών αρχών, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη ιστορικά να την μεταλαμπαδεύσει σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο.

 

Δρ Μάνος Δανέζης

Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής ΕΚΠΑ

Από το βιβλίο του Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου: «Το Μέλλον του Παρελθόντος μας – Επιστήμη και Νέος Πολιτισμός» Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα  2005

 

Πηγή...

 

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1LFrdQK
via IFTTT

Τα πρώτα εντυπωσιακά ευρήματα του New Horizons στον Πλούτωνα

Μπορεί να έχουν περάσει δύο μόλις 24ωρα από την «επίσκεψη» του New Horizons  στον Πλούτωνα, ωστόσο το διαστημόπλοιο έχει κιόλας καταφέρει να προσφέρει συναρπαστικά στοιχεία τόσο για τον νάνο-πλανήτη όσο και για τους δορυφόρους του.

Έτσι, οι φωτογραφίες που έχουν ήδη φτάσει στη Γη, και οι οποίες είναι οι πρώτες εικόνες υψηλής ανάλυσης που είχε ποτέ στη διάθεσή της η επιστημονική κοινότητα, αποκάλυψαν τεράστιες οροσειρές από πάγο, όπως επίσης και χαρακτηριστικά στο ανάγλυφο που υποδεικνύουν πως ο Πλούτωνας είναι γεωλογικά ενεργός.

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στον Guardian o Άλαν Στερν, πλανητικός επιστήμονας και επικεφαλής του επιστημονικού επιτελείου της αποστολής, οι εικόνες αποτελούν ένα σημαντικό εφαλτήριο για τους ερευνητές. «Ήδη το New Horizons παρέχει συναρπαστικά αποτελέσματα. Τα δεδομένα είναι πραγματικά υπέροχα».

Η πρώτη έκπληξη προήλθε από την ύπαρξη των οροσειρών, κάτι που μόνο δεδομένο δεν ήταν για ένα ουράνιο σώμα όπως ο Πλούτωνας, το οποίο βρίσκεται σε ζώνη Κόιπερ – μια περιοχή στο εξώτερο ηλιακό σύστημα, που φιλοξενεί περίπου 100.000 διαστημικούς βράχους.

Σύμφωνα με τον Τζον Σπένσερ, μέλος της επιστημονικής ομάδας, οι οροσειρές φαίνεται να έχουν ύψος 3.350 μέτρα, όσο περίπου τα Βραχώδη Όρη, και μήκος αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Το συστατικό του πάγου των βουνών είναι κυρίως νερό, και σε πολύ μικρότερο ποσοστό μεθάνιο και άζωτο. «Δεν μπορούν να δημιουργηθούν ολόκληρα βουνά από παγωμένο άζωτο και μεθάνιο», σημειώνει ο Σπένσερ. «Με δεδομένο πως το παγωμένο νερό είναι αρκετά ανθεκτικό, πιστεύουμε πως αυτό συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πάντως, είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι ανάλογο».

REUTERS/NASA                 Μία κοντινή φωτογραφία του μακρινού Πλούτωνα αποκαλύπτει την ύπαρξη βουνών ύψους 3,500 μέτρων.

Οι οροσειρές του Πλούτωνα φαίνεται πως σχηματίστηκαν πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή αρκετά πρόσφατα σε σχέση με τα 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια που είναι η «ηλικία» του ηλιακού μας συστήματος.

Έτσι, παραμένει ανοικτό το ερώτημα σχετικά με την αιτία που κρύβεται πίσω από την ύπαρξή τους.

Στις φωτογραφίες επίσης δεν εμφανίζονται κρατήρες από συγκρούσεις αστεροειδών. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει πως η επιφάνεια του νάνου-πλανήτη εξομαλύνθηκε πρόσφατα από κάποια γεωλογική διεργασία.

Στα πιθανά σενάρια, συγκαταλέγονται τεράστιοι πίδακες που εκτινάσσουν πάγο σε μεγάλα ύψη ή «κρυοηφαίστεια» τα οποία, αντί για λάβα, «ξερνούν» πάγο.

Σύμφωνα με τον Στερν, πάντως, οι εικόνες δίνουν απλώς μία πρόγευση από τα στοιχεία που αναμένονται μέσα στην επόμενη χρονιά. Λόγω της μεγάλης απόστασης του Πλούτωνα, η οποία αγγίζει τα 5 δισ. χιλιόμετρα, το Stern New Horizons χρειάζεται ώρες για να στείλει στη Γη ακόμη και μία μόνο φωτογραφία.

Έτσι, εκτιμάται πως θα χρειασθούν 16 μήνες για να περιέλθουν στην κατοχή των επιστημόνων όλες οι πληροφορίες που συνέλεξε το διαστημόπλοιο.

REUTERS/NASA                       Φωτογραφία του Χάροντα, του μεγαλύτερου φυσικού δορυφόρου του Πλούτωνα.

 Εκπλήξεις έκρυβε όμως και η εικόνα του Χάροντα που απαθανάτισε το σκάφος. Έτσι, μια σειρά από λόφους και κοιλότητες, που καταλαμβάνουν περίπου 1.000 χιλιόμετρα, φανερώνουν πως το ανάγλυφο του δορυφόρου δεν είναι ομαλό. Στην εικόνα διακρίνεται επίσης ένα τεράστιο φαράγγι, με βάθος 7-9 χιλιομέτρων.

Το New Horizons κατέγραψε επίσης τους τέσσερις ακόμη δορυφόρους του Πλούτωνα – τη Στύγα, τη Νύχτα, την Ύδρα και τον Κέρβερο.

Η εικόνα της Ύδρας φανερώνει πως ο συγκεκριμένος δορυφόρος έχει πιο ακανόνιστο σχήμα και μεγαλύτερο μέγεθος απ’ ό,τι αναμενόταν, ενώ δείχνει ότι πιθανότατα καλύπτεται από ένα στρώμα πάγου.

 

Πηγή...

 

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1HQyPuP
via IFTTT

Marketing Υπηρεσιών Στοχευμένης Εγγύτητας σε SmartPhones (Mobile Location Services Marketing)

Η ομάδα MobiAppGlobal σε συνεργασία με τον ΚΟΜΒΟ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ INNOVATHENS, παρουσίασε στις 14 Ιουλίου 2015, την επιχειρηματικότητα του Marketing Υπηρεσιών Στοχευμένης Εγγύτητας. Αναλύθηκε το φαινόμενο Marketing Υπηρεσιών Στοχευμένης Εγγύτητας και οι τεράστιες ευκαιρίες που ανοίγει στην ελληνική αγορά, δίνοντας απασχόληση σε άνεργους και όσους έχουν ανάγκη εισοδήματος. Επίσης εξηγήθηκε ο τρόπος αξιοποίησης των Mobile Location Services Apps για την προβολή των τοπικών προϊόντων και την διατήρηση δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων, με τελικό στόχο την προαγωγή του τοπικού και συλλογικού συμφέροντος, την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και της τοπικής ή περιφερειακής βιώσιμης ανάπτυξης.

• Μέρος Α’: Τα παντοδύναμα smartphones (Γρηγόρης Μαλτέζος)

  • Πόσο δυνατότερα είναι τα smartphones από τους Η/Υ.

  • Τι παραπάνω κάνουν τα κινητά

  • Πόσους διαφορετικούς αισθητήρες διαθέτουν

  • Μπορούν να βελτιώσουν τη Ζωή μας;

  • Εργαλεία για ενίσχυση τοπικής οικονομίας

  • Εργαλεία Δικτύωσης και προβολής

  • Πως το Proximity Marketing είναι η κινητήρια δύναμη Λιανικών Πωλήσεων

• Μέρος Β’: Στοχευμένη Εγγύτητα και Ανάπτυξη Τοπικής Οικονομίας (Ιάσων Γιάννης Σχίζας)

  • Τα χαρακτηριστικά της Τοπικής Οικονομίας

  • Οι τέσσερις ομάδες της Τοπικής Οικονομίας

  • Το μεγάλο θέμα της διάθεσης μιας εφαρμογής σε παγκόσμιο επίπεδο

  • Τοπικές Εφαρμογές vs Παγκόσμιες Εφαρμογές

  • Όσοι δεν “γνώρισαν” το Internet μπορούν να κάνουν καλύτερη δουλειά με τα κινητά;

  • Λιγότερη Προσπάθεια για τους εμπόρους. Μεγαλύτερο αποτέλεσμα

  • Ποια είδη ομάδων πρέπει να δραστηριοποιηθούν για την ανάπτυξη της Τοπικής Οικονομίας

  • Υπάρχουν ήδη εφαρμογές Εγγύτητας

  • Ποια στατιστικά μας λένε ότι θα πετύχουν οι Εφαρμογές Εγγύτητας

  • Ο συνδυασμός Δικτύων, Πωλήσεων και Fremium Marketing

• Μέρος Γ’: Ερωτήσεις - Συζήτηση με το κοινό - Παιχνίδι

Το Video και η Παρουσίαση είναι διαθέσιμα.

Το Video λόγω της κυκλικής διαμόρφωσης του χώρου και της ακουστικής του, έχει εγγραφεί σε μέτρια ποιότητα ήχου.

 

Η Παρουσίαση βρίσκεται εδώ: 

InnovAthens - Marketing Υπηρεσιών Στοχευμένης Εγγύτητας σε SmartPhones (Mobile Location Services Marketing)

 

Η Εκδήλωση έγινε στον χώρο του http://ift.tt/1lW6SaZ

Πηγή: http://ift.tt/1OjfeHy

Ιάσων Γιάννης Σχίζας
ITGuruClub
+30 6944755643
+30 2109210270
iason.schizas@itguruclub.com
www.itguruclub.com
 
Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ το UBIZ στο κινητό σας: https://ubiz.mobi/
Ελάτε να συνεργαστούμε στο BizBiz: http://ift.tt/158Ib8y
Προβάλετε την επιχείρηση σας στο Ubiz: http://ift.tt/1BxMBm1

from Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος http://ift.tt/1LpcFWO
via IFTTT